De Waan

Je minder voelen dan de ander is niet prettig en vertekent je kijk op de wereld.
Andersom kan het even problematisch zijn. Het kan je een leven lang achtervolgen als je door je omgeving in de waan wordt gebracht dat je helemaal geweldig bent.
Zolang je je blijft begeven in de kring van mensen die je zo hoog op de pedestal plaatsen is er niets aan de hand.
Maar wat als het onvermijdelijke moment daar is dat iemand je van je voetstuk af haalt?
Je bent zo gewend om te horen dat je de beste bent. Je wordt continu opgehemeld door de groep waar je je in begeeft dat je niet om kan gaan met mensen die bijvoorbeeld kritiek op je hebben.

Dit kan je zodanig van streek maken dat je terecht komt in een onderlaag van je persoonlijkheid die je liever niet wilt tonen aan de buitenwereld.
Elk mens heeft wel eens last van onzekerheid of angst.
Als de onzekerheid zo een vorm gaat aannemen dat je er problemen door krijgt, dan is het tijd om voor jezelf te onderzoeken wat er werkelijk gaande is.

Dit kan al op zeer jonge leeftijd ontstaan.
Je ouders kunnen je zodanig beschermen en bijzonder vinden dat je dat ook daadwerkelijk aanneemt.
Je voelt je geweldig en speciaal en staat altijd in het middelpunt van belangstelling.
Je weet dus niet beter. Wat een ruw ontwaken kan dit zijn als je als klein kindje naar de peuterschool gaat en niemand je zo geweldig vindt als je ouders.
Je zal moeten delen en je met andere peuters moeten verstaan en je zal moeten luisteren naar andere mensen en men zal de aandacht verdelen in plaats van dat alle aandacht naar jou uitgaat.

Op latere leeftijd kun je ontdekken dat de buitenwereld zich niet aan jouw verwachtingen aanpast.
De eerste reactie kan dan zijn dat je denkt dat er iets mis is met jou.
Maar als je een groot gevoel van eigenwaarde hebt dan kan het zo zijn dat je denkt ‘’men komt er nog wel achter hoe geweldig ik wel niet ben.
Dit gevoel van eigenwaarde kan een behoorlijke vorm aannemen, zelfs zo ernstig dat je in die waan blijft leven en daardoor nooit naar je eigen schaduwkant kijkt.

Om anderen ervan te overtuigen dat je echt geweldig bent kun je ernaar gaan streven om ook echt de beste te zijn, door uit te blinken op verschillende terreinen en je daardoor de zo geliefde aandacht naar je toetrekt.
Gelukkig wordt je er niet van omdat je dit niet doet met de juiste reden, je wilt alleen maar bewonderd worden.
Je blijft dus zoeken naar opvulling naar een podium voor jezelf.
Wat ook kan gebeuren is dat je een omgeving zoekt waarin je andere mensen dwingt om te erkennen dat je bijzonder bent.
Je bent dan onmogelijk op het werk of in je thuissituatie. Aandacht, aandacht, aandacht. Als het niet goedschiks is dan maar kwaadschiks. Anderen zien mij niet zoals ik ben dus ik zal ze eens wakker schudden. Dominantie, arrogantie, hoogmoed, manipulatie zijn dan de meest voorkomende karaktereigenschappen. Aandacht krijg je daar zeker mee, maar ook weer niet de juiste aandacht.

De waan is, ‘’het ligt niet aan mij’’, ik ben perfect, geweldig alleen zien anderen dat nog niet.
Als we ontdekken dat steeds weer dezelfde gedragingen terug keren in onze relaties en in situatie na situatie dan is het misschien niet de wereld tegenover mij, maar is het de wereld die ons laat zien dat er iets mag veranderen.

Misschien vatten mensen je signalen niet goed op, maar het is wel wat jij uitzend wat men oppakt.
En als men de boodschap niet goed oppakt is het aan jou om de boodschap te veranderen.

Niémand kan op zijn pedestal blijven staan. Kom terug in de realiteit en weet dat niemand meer is dan de ander. Een ruw ontwaken maar wel zo eerlijk naar jezelf toe.

Als je behoefte hebt om hier eens over te praten dan kan dit met mij of met één van de andere collega’s.

Warme groet,
Lis