Bang voor liefde

Bang voor liefde. Verlangen naar liefde, een liefde, een eeuwigdurende liefde, een zielsliefde. Je bent er klaar voor…klaar voor dé ultieme liefde. De vorige liefdes waren niet de juiste liefdes, nu weet je beter. Ik weet niet of er ‘niet juiste liefdes’ zijn. Ik lees wel eens ‘echte liefde.’ Zijn voorbije liefdes dan ‘onecht’ geweest? Het lijkt dan dat het voor een volgende keer wél de echte liefde is tot blijkt dat ook dit geen echte liefde zou zijn. Welk ‘beeld’ hebben we over ‘liefde?’ Zit het beeld dat we hebben gecreëerd door de vele inputs ons niet gigantisch in de weg?
Verlangen naar liefde én toch angst voelen om bemind te worden. De ervaringen die ons achtervolgen uit het verleden. Liefde brengt ellende, gevangenschap, leugens, hartenpijn met zich mee. En toch is liefde een noodzakelijke voeding. Je blijft hunkeren naar liefde, je verlangt ernaar om bemind te worden en te beminnen. Sommigen ervaren het niet alleen met zichzelf kunnen zijn en verdoven die pijn met het zoeken naar een nieuwe liefde. En die komt er en op dat moment slaat de angst toe.
Angst dat het verleden zich herhaalt. Het nieuwe begin wordt bijna onmiddellijk overschaduwd door de ervaringen van alle liefdes die geen echte liefde zouden geweest zijn. Misschien is die nieuwe geliefde toch geen echte ultieme geliefde of de zoveelste poging om die ultieme liefde te ervaren. Ultiem en tot het einde der dagen.
Die liefde brengt zoveel compromissen teweeg dat liefde eigenlijk een ‘kooi’ is. En toch kun je niet anders dan te kiezen voor een kooi omdat liefde een noodzaak voor je ziel is. Zo ervaar en voel je dit.
Liefde onder voorwaarden. ‘Ik zal alleen van je houden als je alleen van mij zult houden en niet van iemand anders, nooit. Ik zal alleen van jou houden als je mijn voorwaarden aanvaardt.’ Dit zijn de voorwaarden.
Iemand die hongert naar liefde, zal die voorwaarden aanvaarden. De zaadjes van onechtheid worden gezaaid. Hij begint spelletjes te spelen, doet dingen die hij nooit heeft willen doen, houdt ermee op dingen te doen die hij altijd wilde doen en gaat vroeg of laat denken dat hij een te hoge prijs voor dit soort van liefde heeft betaald. Het is beter om alleen te zijn, om zonder liefde verder te gaan. Dat denken niet weinig mensen. Omdat liefde in een kooi wordt gestopt. Er is geen ruimte voor anderen. En als er al ruimte kan zijn, wordt die ruimte gecontroleerd. Angst voor meer of minder. Liefde IS. Liefde in een kooi vasthouden is als een vogel wiens vleugels afgesneden zijn.
Mensen gaan steeds meer van eenzaamheid naar liefde en van liefde naar eenzaamheid. Als ze alleen zijn voelen ze de honger. Als ze samen zijn, nemen ze elkaar in bezit. Als de liefde vrijheid geeft, gaat de liefde het diepst. Als de liefde maakt dat de ander zich gerespecteerd voelt en niet vernederd, niet kapotgemaakt wordt maar groter, dan is dit de liefde die de ziel voedt.
Kunnen we elkaar de ruimte blijven geven dan toen we alleen met onszelf waren? Kunnen we elkaar hierin vrij laten zijn? Is dat niet die liefde die kan uitgroeien tot diepe intimiteit? Is het geen richtingwijzer om te stoppen met liefde uit te buiten als een ruilmiddel, afleiding, zoethouder, een doekje om de pijn van het verleden te deppen?
Voor alle duidelijkheid denk ik niet richting polymorfie. Ik heb daarover geen oordeel.

Inspirerende hartegroet
Mieke Box 45