Altruïsme

Altruïsme, Hoeveel mensen zijn werkelijk in staat om altruïstisch te leven?
Slechts weinigen heb ik het gevoel.
Een altruïstische levenshouding is maar moeizaam op te brengen voor de aardse mens.
Ergens ook logisch want de mens is nog te veel met zijn ego bezig en kan zichzelf daardoor niet echt afsluiten voor de aardse dingen die ons regelmatig ontkrachten.

Maar we kunnen wel be-ogen een zeker niveau te bereiken.
Door regelmatig te mediteren en zodoende stabiliteit te bereiken kunnen we ervaring opdoen .
Alle gebeurtenissen in het leven worden op die manier een les.
Innerlijke kracht geeft mededogen en voelt vredig en zacht en tevens voelen we onszelf krachtig genoeg om het leven aan te kunnen.
Altruïsme betekent niet dat je jezelf helemaal moet wegcijferen voor anderen.
Het houdt eerder in dat je gevoelens die anderen kunnen schaden leert beteugelen.
De minachting die men soms voor zichzelf kan voelen is een heel negatieve energie en als dat gevoel op anderen geprojecteerd wordt is dat erg triest.
Helaas komt het gevoel van zelfhaat en minachting vaker voor dan men denkt, en dat is onder andere de oorzaak van zoveel pijn onder de mensen. Men kan zich niet werkelijk betrokken voelen bij de ander, maar heeft wel de behoefte erbij te horen.

Het grootste deel van ons geluk komt voort uit onze omgang met onze medemens ook als we echt betrokken zijn met de ander kan dat veel vreugde geven.
Door Altruïstisch te leven merk je ook op dat je veel minder hoeft te lijden.
Je merkt op dat als je het goede wilt zien in de mens en niet alleen kijkt naar de nare kanten van iemands persona dat er dan geen oordeel hoeft te zijn.
Je kan dan meer vrede ervaren in je hart en deze vrede straal je weer uit naar de mensen met wie je omgaat.
Oordelen staat slechts in de weg als je de vrede in je hart wil bewaren.

Innerlijke kracht, zachtheid, liefde, mededogen en een stabiele geest zijn de kostbaarste schatten die een mens in zijn tijd op aarde kan vergaren.
Alle materiele en succesvolle roem of rijkdom is minder belangrijk.
Dit brengt uiteindelijk alle narigheid waar de mensheid op aarde zo door verdeeld is geraakt.
Laten we met zijn allen proberen om onze gemoedsrust niet te laten verstoren.
Of dit nu door de buitenwereld is die elke dag van zich laat horen, of door onze geliefden die soms te veel negatieve aandacht vragen.
Het verleden mag niet te veel aandacht meer krijgen anders kunnen we eenvoudig weg niet goed in het heden leven.

Pijn is niet meer nodig, je kan vast blijven houden, maar het brengt je uiteindelijk nergens.
We kunnen genezen van onze pijn, en als je jezelf daaraan durft over te geven door de wetenschap dat er een gelukkigere periode voor je aanbreekt waarom zouden we dan blijven hangen in ons ongeluk? Het brengt uiteindelijk niet goeds en doet het verdriet alleen maar toenemen.
Zachtheid naar jezelf en naar je omgeving is het begin van een andere manier om in het leven te staan. Je mag jezelf liefhebben, en je mag de mensen in je omgeving ook liefhebben.

Altruïstisch leven is niet alleen voorbestemd aan Monniken, het is de zachtheid in je hart en ziel aanboren zoals jij zou willen dat men van jou zou houden.
Voel maar eens wat het met jou zou doen als je erbij kunt bij dat gevoel.
Kun je dat niet ga dan eens heel diep naar binnen en vindt je innerlijke licht. In deze dagen waarop het licht op aarde groots zou mogen zijn is er nog veel werk te doen.

Doe je mee vanaf vandaag om je licht te verspreiden over de mensen en daardoor over de aarde?
Ik zal je voorgaan met mijn geliefden en ik hoop dat ik je met dit blog een kleine aanraking heb mogen geven in de liefde en het licht wat we oorspronkelijk zijn.

Warme groet,
Lis