Wat is jouw zielsbestemming?

Wat is jouw zielsbestemming? De eerste schooldag. Kinderen stappen dapper met hun kleine of grote boekentassen door de schoolpoort. Kleine kinderen worden groot.
Het is de belangrijkste wens van ouders dat hun kinderen alle mogelijkheden ontdekken die ze in zich hebben. Ouders wensen kun kinderen het allerbeste toe, in de hoop dat de diploma’s die ze behalen, de weg als vanzelf aanwijst. De weg naar hun zielsbestemming en als logisch gevolg ervan de weg naar een gelukkig leven.
Hoe komt het dat er zoveel mensen hun geld verdienen met werk dat ze niet leuk vinden?
Ik herinner me heel veel gesprekken met ouders en kinderen, ouders van kinderen, opgroeiende jongeren en zelf ouder zijnde van ondertussen vier volwassen kinderen met kinderen. Zelf was ik vaak verbaasd over de diepste verlangens van ouders met opgroeiende kinderen en altijd met de beste spirituele bedoelingen. Maar vaak deelden de kinderen niet dezelfde verlangens en behoeften van hun ouders.
Elke ouder wil dat hun kind een geslaagd en succesvol leven leidt, maar wat is dat eigenlijk: geslaagd en succesvol. Daaruit zou logischerwijze ook een gelukkig leven uit voortvloeien.
Ik herinner me de weg van mijn tweede dochter die na de humaniora hogere studies volgde in maatschappelijk werk. Op 20-jarige leeftijd was ze geslaagd als maatschappelijk werkster. Genoeg werkaanbiedingen, alleen knaagde er iets. Wat het precies was, was onduidelijk. Ondanks de vele stages in zowat alle systemen die er maar zijn in de hulpverlening, ervoer ze ergens weerstand om in een systeem terecht te komen. Wat wilde ze dan eigenlijk doen?
Ze gooide het op een vervolgopleiding criminologie en in twee jaar tijd had ze ook deze vervolgopleiding succesvol afgerond. Met twee diploma’s op zak, gingen we er dus ook vanuit dat ze haar weg ging vinden, als criminologe. Alle kwaliteiten om als hulpverlener met mensen te werken, dat heeft ze ongetwijfeld, maar elke keer botste ze met systemen. Ze kwam wel terecht in een systeem en deed haar ding, maar ik zag in haar hart dat ze niet echt gelukkig was met wat ze deed.
Haar vader overleed aan kanker. Heel veel diepe gesprekken me elkaar, leidden haar naar het inzicht dat ze ondanks de intens mooie weg die ze had afgelegd op studievlak, niet haar diepste passie had gevolgd. Het heeft nog enige tijd geduurd voor ze haar passie heeft neergezet, want ze had het idee te moeten opboksen met ‘concurrenten’. Weer gingen we de diepte in rond de thema’s die haar afremden om haar passie neer te zetten. Ik wist in mijn hart dat die dag er zou komen, alleen wilde ik haar niet forceren het sneller te doen, omdat ik per sé haar gelukkig wilde zien.

Op een dag was het zover. ‘Mama, ik ga het doen. Ik zet mijn eigen dans- en balletschool op en ik hoop dat papa aan de andere kant niet boos is dat ik afzie van een carrière met aanzien’. Ik brak zowat bij haar woorden, want aan de andere kant is er geen boosheid, is er geen verwijt, is er geen gedoe rond blitsende carrières. En met die woorden zaten we zowat allebei te huilen. Ik vertelde haar dat ze geen toestemming aan mij moest vragen, maar hoe belangrijk het was om haar passie te volgen, te doen waarvoor ze geboren was. Ook al zou het niet gemakkelijk worden. Ze was al die tijd niet op haar weg. Sommige mensen reageerden verbaasd, niet-begrijpend, oordelend, en anderen steunden haar onvoorwaardelijk in haar zielsproject. Spiritualiteit en zich herinneren wat je zielskleur en zielsbestemming is de allergrootste rijkdom, onbetaalbaar.

Geen enkele ouder kan dit bepalen voor de ziel van een kind, dan de ziel ontmoeten van het kind, te ondersteunen die wijsheid naar boven te tillen en niet te infecteren met wat niet eigen is aan de zielskleur van een kind. Met onze vier kinderen zijn we een uitdagend parcours gelopen, door er enkel te Zijn, te luisteren en te empoweren.

Voor kinderen die de ‘normale’ weg volgen en blijven volgen, lijkt er niet zoveel aan de hand, maar ik betwijfel of dit wel werkelijk is wat gevoeld wordt op een zeer diep zielsniveau.

Het maakt niet uit of je ouder bent van één kind of meerdere kinderen. Allen zoeken ze naar hun ware zielsbestemming en daarin ieder kind als ziel te doorgronden vraagt zelf afstand te nemen van wat de buitenwereld propageert.

Ego zegt: ‘Wat doe je nou, je hebt zulke prachtige diploma’s en je doet er niets mee, wat jammer, wat dom, wat onbegrijpelijk. Dansen, dat kun je altijd nog in je vrije tijd, dat is toch een hobby. Je gaat er later nog spijt van krijgen’. De ziel zegt niets en laat je voelen, passie, hartstocht, overgave.

Ieder mens is geboren om zijn weg te volgen, iedereen heeft unieke talenten. Als die talenten verder ontwikkeld worden, kan iedereen het beste uit zichzelf halen. En wat mensen er van vinden is niet de essentie.

Hoe vaak hoor je niet in je omgeving of roep je bij jezelf uit: ‘ik kan het niet meer aan, ik ga eraan kapot, ik heb een hekel aan wat ik doe, ik ervaar geen vreugde, dit is niet wat ik wil’. Hoe langer we ons in die gekke geconditioneerde wereld aanpassen aan de buitenwereld, om anderen gelukkig te maken, hoe moeilijker het is om te zijn wie je werkelijk bent.

Ik beluisterde deze morgen een interview: ‘het onderwijs is ziek’. Maar het gaat nog veel en veel verder. Ouders worden steeds meer beïnvloed in een wereld die het leven verziekt, kinderen weten niet beter en volgen wat hen wordt geleerd.

De nieuwe rijkdom voor onze kinderen en voor jezelf: ‘Dans met je Ziel, alsof je niets anders kent, kunt en zult ervaren’.

Inspirerende hartegroet
Mieke Box 45