Reflectieblog Bijzonder

Reflectieblog Bijzonder, Het verlangen om bijzonder te zijn. Herken je dit? Voel je dat daar iets wordt aangeraakt in jezelf? Vanwaar komt het diepere verlangen om bijzonder te zijn? We verbinden het bijzonder willen zijn aan iemand buiten onszelf. Betekent dit dat we onszelf niet als bijzonder ervaren? Wat is eigenlijk bijzonder? Moeten we dan het bijzonder zijn nastreven? De zoveelste imprint die we hebben verinnerlijkt vanuit de overtuiging dat anderen bijzonderder zijn? En waarmee wordt bijzonder zijn dan verbonden? Met een titel, een graad, een job, rijkdom, bekendheid?
In wezen zijn we al bijzonder in de betekenis van uniek. En iedereen is volstrekt uniek. Er is niemand zoals jij en zo’n iemand zal er nooit zijn. Behalve als je wordt gekloond of wordt overgenomen door andere krachten. Ik houd het blog heel dicht bij de aardse ervaringen en verlangens.

Door bijzonder te willen zijn bevestigen we eigenlijk dat we niet bijzonder zijn, dat we gewoon zijn en dat lijkt niet voldoende te zijn. Je kunt je bijzonder willen voelen door alles uit de buitenwereld te halen wat dat verlangen bevredigt. Het kunnen dingen zijn, het kunnen mensen zijn. Al die dingen zitten aan de buitenkant. Hoe kun je je gewone ziel transformeren naar een buitengewone ziel? Niet. Onze ziel bekommert zich hier niet om.
Erken dat je al bijzonder en uniek bent. Je hebt daar niemand voor nodig om dit te ervaren. Niemands duimafdruk is als die van jou. Niemands ogen zijn als die van jou, niemands stem is als die van jou, niemands geur is als die van jou. Vul de lijst van jouw uniciteit zelf aan en daarin kun je ontdekken dat je bijzonder bent. Maar het is niet voldoende. Je wilt dat mensen om je heen je uniciteit erkennen en zien en dat bevestigen. En dat is een menselijk verlangen.

Anderzijds kan het verlangen zo sterk verbonden zijn met de buitenwereld, dat niets jouw uniciteit blijvend kan bekrachtigen of bevestigen. Je hebt steeds meer input van de buitenwereld nodig. Je voelt het niet van binnenuit. We hebben als kind maar zelden meegekregen dat we uniek waren als ziel. Uniek en bijzonder met een hele reeks voorwaarden om toch maar uniek en bijzonder te zijn. Als volwassenen zoeken we vertwijfeld naar iemand die dit kan bevestigen.
We willen uniek zijn voor onze partner en liefst de bijzonderste persoon op aarde. De ander belooft dit omdat hij of zij je behoefte kent en misschien geldt dat ook wel voor beiden. De belangrijkste, de meest bijzondere persoon in je leven ben jijzelf. We hebben geleerd anderen belangrijker te achten en daar ontstond de eerste imprint. Nu lijken we wel collectief bedelaars te zijn geworden. En de manieren waarop we dit zelf in stand houden zijn vaak verbloemd. Ik heb je nodig, want jij bent zo belangrijk voor mij en ik vind je zo bijzonder. Vind je mij dan ook belangrijk en bijzonder. Neen, dit wordt niet vaak vertolkt in woorden, maar in acties.
Accepteer ‘de jij die je bent’, word je eigen geliefde, respecteer je bestaan en je hele wezen. Voel je immens gelukkig dat jij hier bent, kijk naar de sterren, naar de bomen, luister naar muziek en luister naar de stilte en voel die blijheid heel diep vanbinnen. Die blijheid zal na enige tijd als een bliksemflits exploderen dat jij uniek en bijzonder BENT en dat je hiervoor niets hoeft te doen.

Als we er nog steeds zo in staan dat we onszelf als bijzonderder moeten voelen dan die ander, dan hebben we er nog niet van begrepen. Het is een ego-spel. Bijzonder hoeft geen vergelijking, want bijzonder is zoals je nu eenmaal bent.
Het is een verrijking om mensen te ontmoeten ieder vanuit hun bijzonder unieke Zijn.

Inspirerende hartegroet
Mieke Box 45