Misschien niet vandaag, misschien morgen
Misschien niet vandaag, misschien morgen. Er was eens een fakir die gewoonlijk zei: ‘Ik heb iets geleerd van iedereen die ik tot op vandaag heb ontmoet.’ Daarop vroeg iemand hem: ‘Hoe kan dit dan? Wat kun jij bijvoorbeeld van een dief leren?’
De fakir antwoordde het volgende. ’Ik herinner me dat ik eens een hele maand te gast was in het huis van een dief. Elke nacht ging hij het huis uit om te stelen, en kwam tussen drie en vier uur terug, met lege handen.’
De dief antwoordde op de vraag van de fakir hoe dit kon, elke morgen huiswaarts keren zonder buit :’Vandaag niet, misschien morgen.’
De hele maand lukte het hem niet om iets te stelen. Soms stond er een bewaker voor de deur of kon hij het slot niet openbreken en soms waren de bewoners van het huis nog wakker. Iedere nacht kwam de dief moe naar huis en elke keer antwoordde de dief: ‘Vandaag niet, misschien lukt het me morgen.’
De fakir vertelde dat hij zeker wel iets van de dief had geleerd: als het vandaag niet gebeurt, maak je geen zorgen. Het zou morgen kunnen gebeuren. Wanneer een dief eropuit gaat om dingen te stelen, zo vol hoop kan zijn…’
Vandaar dat de fakir zei: ‘In de dagen dat ik op zoek was naar het goddelijke, wilde ik het goddelijke stelen. Ik betastte de muren, klopte op de deuren, maar ik kon de weg niet vinden. Ik voelde me ontmoedigd en ik dacht bij mezelf: ’Het is hopeloos. Vergeet het maar. Je vindt nooit het goddelijke. Maar de dief heeft me iets laten ervaren, enkel door te zeggen: ‘Het is vandaag niet gebeurd, maar misschien gebeurt het morgen.’
En toen op een dag gebeurde het; de dief kreeg het voor elkaar om iets te stelen, en de fakir ontdekte het goddelijke in zichzelf.
Denken dat je niets van elkaar kunt aannemen, is slechts een gedachte, een overtuiging.
Inspirerende hartegroet
Mieke Box 45
