Leven vanuit je oorspronkelijke scheppingskracht DEEL 2

Leven vanuit je oorspronkelijke scheppingskracht DEEL 2. Ontwaken kun je als beangstigend ervaren. Maar angst is een product van je verbeelding, gecreëerd onder invloed van onderdrukkende systemen. Angst heeft een gigantische plek in de wereld en ook in onszelf.

Op ontelbare manieren proberen we die angst te omzeilen door ons te focussen op anderen, door activiteiten te ondernemen en dingen te doen die ons afleiden. Bij sommigen werkt dit behoorlijk geruststellend omdat de focus gericht blijft op anderen. Bij diegenen die ontwaken, verloopt het proces behoorlijk heftig. Vaker wordt sarcastisch of cynische gereageerd op diegenen die een andere koers varen. Sarcasme en cynisme is een manier om niet bij eigen pijnpunten te komen en die pijnpunten verdwijnen niet door deze afweermechanismen.

Heel wat mensen bekommeren zich om anderen en dat is wat de buitenwereld waarneemt en als fantastisch vindt. Hoeveel van die mensen bekommeren zich over hun eigen binnenwereld en gaan daarnaar op zoek? Het is toch veel gemakkelijker om niet te betrokken te zijn bij zichzelf? Of veiliger? Want stel dat je je aandacht verlegt naar je eigen binnenwereld, wat kun je daar niet allemaal ontdekken dat om liefde, zorg en betrokkenheid vraagt?

Dit is iets wat ik vaker hoor benoemen als : ‘ik zorg liever voor anderen, dan voor mezelf.’ Is dat even een stelling om bij stil te staan. Ik sta bij dit soort stellingen wel stil.
Tegenwoordig noemen velen zich zorgzaam, zorgvuldig en we werpen bloemen en bouwen standbeelden om die zorgzame aard te bewijzen aan eenieder die het maar kan ‘zien’.

‘Ik ben echt een zorgzaam iemand. Het staat trouwens in mijn horoscoop dat ik een zorgzaam persoon ben.’ In de diepere essentie hoor ik nog iets anders. Het is een kreet die niets anders betekent dan dat we onszelf met andermans problemen belasten, zonder dat het meestal enig nuttig effect heeft. Praten over zorgzaam zijn is huichelarij. Het is eenvoudigweg een kreet voor liefde, erkenning, bevestiging en meestal een omweg naar zelfliefde. De liefde, aandacht, erkenning en bevestiging worden gehaald bij anderen, de buitenwereld. Apart wel dat weinigen hierbij stilstaan.
Een zorgzaam iemand is iemand die eerst heel goed voor zichzelf zorgt. Vanuit zelfzorgzaamheid kun je de ander op een vrije manier tegemoet komen, zonder dwang, zonder eisen en zonder verborgen agenda.

Waarom zou jij de zorgen, de lasten van anderen op jouw schouders nemen, als je niet de zorgen en lasten van je eigen leven wilt erkennen, omarmen en daar iets mee doen?
In elke vorm van hulpverlening is dit meer en meer de tendens geworden. Zoeken naar erkenning, liefde en sympathie via klanten en dit met de overtuiging om de ander te willen helpen of zelfs met het idee om iemand te kunnen redden. Als dit de waanzin ten top is, wel dan is het dit soort van overtuigingen.

Ik had gisteren een gesprek met een man die zich behoorlijk aangeslagen voelde door een privé-gesprek met een ‘spiritueel hulpverlener’. Deze man had er een gigantisch schuldgevoel aan overgehouden. Hij belde nog twee keer terug omdat hij openstond voor een dieper inzicht in zichzelf en daar was ik wel heel blij om. Het ging niet langer meer over de ander, maar over zichzelf. Elk verhaal dat aan mij wordt toevertrouwd gaat in wezen altijd over de persoon zelf en niet over de ander. Dit ervaar ik als de grootste valkuil in dit werk. Het hebben over de ander, het proces van de ander of het zelfs hebben over de manier waarop een hulpverlener met zijn klanten werkt.

Iemand ondersteunen in zijn of haar zoektocht naar zijn oorspronkelijke liefdes- en scheppingskracht is het allerbelangrijkste en de rest slaat werkelijk nergens op. Het is het herhalen van oude programma’s waarmee niemand nog gebaat is. Angst zal nooit geven waar iedereen naar verlangt. Op geen enkel existentieel vlak.

Warme hartegroet
Mieke Box 45