Jij, een mislukkeling?

Jij, een mislukkeling? Wie zegt dat?

Je kijkt links en rechts. Je kijkt naar de mensen om je heen, je familie, vrienden en collega’s. Je hebt het gevoel niets bereikt te hebben in je leven. Sinds je afstuderen is er maar weinig verandering gekomen. Je ziet anderen de ladder van het succes opklimmen en de moed zakt je in de schoenen.
Je voelt je een mislukkeling.
De wereld lijkt te gedijen op carrière, succes en geld. Maar jij kijkt op een heel andere manier naar het leven én toch ervaar jij jezelf als een mislukkeling.
Ik luister naar je verhaal en voel je pijn omdat het voor jou een met pijn vervuld verhaal is. Ik ga met jou een paar lagen dieper om te onderzoeken wat het gevoel van mislukt te zijn omhult. Ik merk op dat jij je heel kwetsbaar voelt in je beleving van succes hebben.
Als ik naar je levensverhaal luister merk ik op dat je een heel bijzondere weg hebt afgelegd. Vanwaar je bent gestart en waar je hier en nu staat, want je kunt nooit ergens anders staan dan in het hier en nu. Je knikt instemmend met verwondering dat je inderdaad een heel bijzondere weg hebt afgelegd en toch maakt het je niet uit wat je hebt bereikt, je voelt je hoe dan ook een mislukkeling.
Ik kan je niet van dit gevoel afhelpen, en ik weet dat dit nooit werkt. Iemand overtuigen van het tegendeel werkt niet, misschien voor heel even. Ik ga dus weer een stapje de diepte in en laat jouw gevoel er zijn. Waarom zou ik jou overtuigen van het tegendeel. Dat zou de buurvrouw ook doen, maar ik ben niet de buurvrouw. Ik kijk professioneel invoelend naar de diepere lagen.
En dit is bij elke mens echt weer anders, omdat ieders levensgeschiedenis en ervaringen anders zijn. Door heel gerichte vragen te stellen, stel je tot je eigen verbazing vast dat je al vaker kansen hebt laten liggen. Je begint spontaan alle situaties te vertellen waarin je zelf nieuwe kansen en uitdagingen vermeed.
Je was bang voor het nieuwe, bang om te falen, te mislukken. Je ontdekt nog veel meer. De zin om nieuwe vaardigheden te ontwikkelen, je grenzen te verleggen was er wél, maar elke keer gaf je een ‘neen, ik doe het maar beter niet’ aan. Je ging ervanuit dat je toch gedoemd was om te mislukken.
Ondertussen voel je je behoorlijk teneergedrukt en je stelt je zelf de vraag of dit het nou is. Is dat nou je leven, het leven? Je kijkt opnieuw links en rechts en het lijkt wel of ‘iedereen’ om je heen alles beter doet dan jij. Je voelt afgunst en je levert kritiek op je vrienden en collega’s; maar zowel jij als ik weten dat je verlangt om vanuit je zielsbestemming te leven. En dat is dé essentie waarin ik je kan ondersteunen. Ik zal je nooit bekrachtigen in verhalen over anderen, want dit gaat nooit over je vrienden of collega’s maar wel over jou.
Ik merk in onze gesprekken nog een stapje verder te kunnen gaan en ik raak herinneringen aan uit een ver verleden die je herkent. Herkenning en erkenning geven die pijnpunten aan wat de weg naar verandering is.
Het is jouw verhaal dat ruimte krijgt. En vanuit jouw verhaal kun je zelf je met een paar herkenningspunten die verandering creëren die je vooruit helpt om te zijn wie je werkelijk bent en niet meer wat er verwacht wordt. Zuchtend hoor ik je zachtjes antwoorden dat je het nog niet eerder op die manier had bekeken.
Heel wat imprints uit het verleden heb je verinnerlijkt en voor waarheid aangenomen en die imprints zijn jouw waarheid geworden. Je kunt er natuurlijk iedereen bijhalen die jou met die onwaarheden heeft opgezadeld; de essentie is dat jij hier en nu je eigen verhaal kunt schrijven/herschrijven.

Warme hartegroet
Mieke Box 45