In wiens bak sta jij in jouw leven?

In wiens bak sta jij in jouw leven? Enige tijd geleden heb ik het boek ‘ De fontein, vind je plek’ van Els van Steyn gelezen, omdat ik vanuit mijn opleidingsachtergrond als relatietherapeute zeer sterk geboeid ben in familie-opstellingen. Er is uiteraard nog heel wat boeiende literatuur op dit vlak. Mijn allergrootste voorbeeld is wel Bert Hellinger geweest op het vlak van opstellingen.

Nu is kennis 1 ding doch het zelf doorleven ervan zeer verrijkend en helend. Met kennis weet je wel iets, een opstelling doorleven laat pas zien hoe verbindingen in realiteit zijn geweest en wat de impact ervan is in je huidige leven.
Het kluwen van verbindingen in relaties los je niet op door te mopperen dat je schoonmoeder een lastpak is en zich bemoeit in je leven met jou en je partner. Klagen dat je vrouw haar vader op de eerste plaats zet in de relatie, lost niets op.
Kijk eens op social media en neem waar wat je aan teksten leest: De enige man in mijn leven is mijn vader. Wat fijn voor een partner om dit te lezen, niet? Mijn moeder is de belangrijkste vrouw in mijn leven. Fijn voor je partner om dit te lezen.

Nu wordt dit inderdaad werkelijk ervaren en daaraan moeten we geen afbreuk doen. Het gegeven is dat hieruit vaak relatieproblemen uit ontstaan door de vaagheid en onduidelijk die in een relatie zichtbaar wordt na een tijdje. Als kind kun je al vroeg hebben ervaren dat je in ruzies tussen je vader en moeder tussenbeide kwam. Als kind ben je dan opgestegen in de bak van de ouders, tussen de ouders. Dit werd een patroon. Het werd je als kind moeilijker om in je eigen kind-bak terug af te dalen. Je voelde je dan verantwoordelijk voor het gedrag tussen de ouders. En dit gebeurt echt heel veel, onbewust.
Je vader kloeg over je moeder en jij als kind bent loyaal naar je beide ouders. Alleen je vader heeft niet dit inzicht en komt aankloppen met zijn problemen. Je wordt eigenlijk in een onmogelijke positie gebracht en wordt stilletjes aan ‘zijn vrouw’. En dat dit heel ver kan gaan, hoef ik niet verder uit te schrijven.
Je moeder kloeg over je vader dat hij te veel werkt, geen aandacht geeft, en natuurlijk ben je loyaal aan je moeder. Je luistert als kind naar haar verdriet en pijn. Je wordt opnieuw in een onmogelijke positie gebracht en wordt stilletjes aan ‘een bondgenoot’ met je moeder tegen je vader en toch houd je van je vader en je moeder.
Als kind stijg je voortdurend op in de bak van de ouders. Je neemt verantwoordelijkheden op die niet bij een kind horen. Er treedt parentificatie op. Je bent de vrouw geworden van je vader en de vertrouwenspersoon van je moeder.
Je kunt je voorstellen wat een zware belasting dit is voor een opgroeiend kind dat op een dag ook de volwassenheid bereikt en verlangt naar een partner.

Je wilt er nog steeds zijn voor je vader, voor je moeder en je hebt een partner.
WAAR staat die nou in de bak van een relatie?
Als je niet meer weet waar jouw plek in die bak van de fontein is, hoe krijg je dit dan voor mekaar om je partner een plek te geven naast jou in jouw bak, en dat geldt ook voor jouw partner.

Elke relatie start zeer beloftevol, tot partners ervaren dat er iets niet klopt, maar ze kunnen er niet de vinger opleggen wat dit nou precies is. Het is de fout van de moeder, de vader, de schoonvader, de schoonmoeder enzovoort.
De oorzaak zit wel veel dieper dan wordt aangenomen. Vaak is er een verstrengeling in de dynamiek in de familie, waarin het als heel evident wordt ervaren dat de moeder of de vader nog steeds vanuit jarenlange patronen de belangrijkste positie wil innemen.
Het hoeft niet worden uitgesproken, energetisch wordt het spel zeer subtiel uitgespeeld én begrepen.

Dat vele relaties hieronder gebukt gaan en hier ook op termijn onderuit gaan is wat ik al jaren heb waargenomen.
In familiesystemen wordt het zeer snel duidelijk wie in wiens bak staat en welke patronen hieruit kunnen ontstaan. Als een volwassen geworden man/vrouw verzaakt om terug in zijn bak af te dalen samen met een partner, zullen in de onderstroom zeer veel spanningen ontstaan en verder woekeren.

Dus het mopperen lost niets op als er geen inzicht is hoe de complexiteit van een familie-systeem functioneert. Je kunt dan wel eisen dat je partner afstand neemt van zijn moeder of vader en dat werkt niet.
Familie-opstellingen laten zien hoe verhoudingen door de tijd scheefgegroeid zijn waardoor eigenlijk maar zeer weinig volwassenen in hun eigen bak staan.

© Mieke
Warme hartegroet
Mieke Box 45