Help. Ik wil dat mijn kind iemand wordt

Help. Ik wil dat mijn kind iemand wordt. Heel veel begrip en empathie voel ik naar ouders toe die zich zorgen maken over het welzijn van kinderen. Daar zijn we ook ouders voor, niet?
Is dat wel zo, dat we ons zoveel zorgen moeten maken? Waarom moeten we ons eigenlijk zorgen maken? Waarom? Jij, als ouder, waarom en waarover maak je je zorgen over je kind(eren)?
Is er op dit moment eigenlijk een reden om je zorgen te maken? Je kind is gezond, gedijt goed, doet het goed op school en toch maak je je zorgen over de toekomst.

Ik heb heel veel jaren gewerkt met jonge kinderen, pubers en adolescenten in het onderwijs en ondanks dat ik heel veel begrip had voor ‘bezorgde’ ouders, ervoer ik vaak het gemis van inleving van de ouders in de belevingswereld van hun kind.
Een kind van 13, in volle bloei en ontwikkeling, onder druk zetten om over later te moeten denken, of het dokter wilt worden of landbouwer… wat draagt dat eigenlijk bij tot een vreugdevolle, zorgeloze tijd?

Vaak hoor ik radeloze ouders toekomstgerichte vragen stellen over hun kind. Het kind is dan nog maar pas 6 jaar. Onlangs had ik een gesprek met een heel bezorgde ouder. Het kind had geen zin om huiswerk te maken, lessen te leren. De andere kinderen waren een voorbeeld en deden wat hun opgelegd was. De ouder vertelde elke dag ruzie te hebben met het kind, elke dag ellende, elke dag strijd. De ouder was radeloos. Door met heel gerichte stapjes naar de strijd en bezorgdheid te kijken met de ouder, ontdekte de ouder een grote angst, met name dat het oudste kind in de criminaliteit zou geraken. De ouders was bezorgd dat er niets van het kind terecht zou komen, als het niet zou studeren, de lessen niet wilde leren, geen huiswerk wilde maken.

Ik vertelde aan de ouder dat er nu reeds een toekomst werd gecreëerd door die angst te induceren bij het kind. Het werd even heel stil aan de andere kant.
Wat is de behoefte van een kind, waar heeft een kind nood aan, waar wordt het kind niet in gehoord en gezien? Kinderen worden niet geboren om aan de behoeften van ouders te voldoen, om aan de verwachtingen van een controlerend overheersende maatschappij te beantwoorden. Helaas zitten die overtuigingen er ingebakken, saturnale overtuigingen.

Elk kind heeft een unieke authentieke zielskleur en zielsbestemming. Het kind moet niets worden, het kind IS reeds. Het enige wat onze taak is, is de weg naar die zielsuitdrukking te faciliteren. Rudolf Steiner is altijd mijn grote voorbeeld geweest in het begrijpen van de ziel van een kind. De moeite waard voor iedereen die kinderen heeft of met kinderen werkt.

Inspirerende hartegroet
Mieke Box 45