Gevangen in een theaterstuk?

 We zijn ook vaak aan het creëren op een negatieve manier. We hebben allen de mogelijkheden om in onszelf beelden te creëren die we met zeer veel gevoel en emoties opvoeren. We creëren daarbij een aantal passages die we verfijnen, door een passende woordkeuze, waarbij de emoties die deze passages teweegbrengen versterken.

De ene voorstelling volgt op de andere waarbij het theaterstuk meer en meer vorm krijgt. We zitten als het ware gevangen in een innerlijke film met emoties en gevoelens die het stuk onderschrijven.
Wanneer iemand je uit dit stuk wilt halen, kom je in de weerstand. ‘Ja, maar. Nee, maar.’ Je hebt datgene wat je als creator in je innerlijke opvoert, tot je persoonlijke waarheid gevormd.

Wat je voelt is dan meestal niet fijn, maar je houdt van dat theaterstuk omdat het op een sublieme manier de dramatiek vertolkt van je leven. Enkel die nare gevoelens en emoties die erbij komen, ervaar je als een ballast. Je zou die emoties en gevoelens liever niet ervaren, maar ze horen wél bij het stuk. Je kunt de uitvoering van je dramastuk niet loslaten, er komen steeds meer passages, tot je verstrikt raakt. Dit zijn diegenen die nog maar één uitweg zien: zelfmoord.
Sommigen gaan van de ene naar de andere arts en laten zich behandelen met medicijnen in de hoop dat die nare gevoelens en emoties verdwijnen. En ja, dat kan enige verlichting brengen voor een tijdje. Tot die mensen geen emoties noch gevoelens meer ervaren en vervreemd geraken van zichzelf.

Het zou heel goed zijn dat ook artsen en iedereen die in de zorg- en hulpverlening werkt, het verband zouden kunnen leggen tussen de dramastukken en de daaruit voortvloeiende gevoelens en emoties. Steeds meer mensen worden zich hiervan bewust en hebben de moed om de dramatische stukken stop te zetten. Dat is een zeer krachtige stap naar bevrijding.
De volgende stap in bewust worden is toeschouwer, getuige of waarnemer te worden van jezelf en je gedachten, emoties en gevoelens te observeren.

We zijn in deze stappen onderhevig aan krachten die ons zeer graag terugduwen in dramaverhalen, zodat we niet tot onze ware authentieke kracht kunnen komen.

Helder waarnemen wanneer we ons in een eigen gecreëerd stuk de rol van slachtoffer of dader spelen, kan ons ook aanzetten om het doek te laten vallen. Het in stand houden van polaire verhalen leidt ons niet naar onze essentie.

Warme hartegroet
Mieke Box 45