Gestrikt in je kletskousmind

Gestrikt in je kletskousmind. We zijn tot woordenverzamelaars opgevoed. Je wordt daar niet mee geboren. Als baby zit er nog geen geklets in je mind. Onze mind wordt daarentegen heel snel op de grote bio-computer aangesloten. Hoe eerder een kind praat, hoe fierder een ouder zich voelt. Eindelijk worden de eerste woorden gezegd, kinderen die daar geen zin hebben en andere interesses tonen, worden preventief aan testen onderworpen. Is mijn kind autistisch? Heeft mijn kind een achterstand? Is mijn kind doof? En vaak gaat het erom dat het kind alle informatie inwendig opslaat. Weet een ouder niet dat een kind zich geen zorgen maakt over hun zorgen?

De mind krijgt alle gegevens, alle informatie van de ouders, van leerkrachten en opvoeders, familie, buren, de maatschappij. De bronnen bevinden zich letterlijk overal en zijn niet weg te denken. Het kind ervaart de blijdschap, trots en opluchting dat het woordjes uitspreekt. Dat is zo schattig.

Op een bepaald moment klets het kind honderduit en zegt een ouder al wel eens: ‘genoeg nu, je maakt me knettergek met je geklets.’

En zo gaat dat verder met verzamelen. We leren lezen. Daar gaat een wereld open. Ik dook elke avond met een boek in bed en las stiekem met een lampje onder de deken. En we leren nog meer woorden. Mijn moeder en mijn zus zeiden wel eens: ‘Ons Mieke, wordt die niet gek van al die boeken, al dat lezen?’ En mijn lieve vader knipoogte samenzweerderig dat ik niet bang hoefde te zijn gek te worden.

Dan is het zover dat we ons goed leren uitdrukken. In deze samenleving schiet je niets op met zwijgen, maar wel met woorden. En hoe beter je je woordje kunt doen, des te meer je kunt bereiken in deze wereld. Of hoe beter je wordt betaald. Kijk maar eens naar de politici, de professoren, de leiders die de toon van onze samenleving uitzetten. Ze zijn overwegend heel welbespraakt, overtuigend, expressief en soms heel theatraal.

Er wordt maar zelden bij stilgestaan dat onze hele samenleving gedomineerd wordt door welbespraakte mensen. Het is mogelijk dat ze niet zoveel weten, misschien zijn ze niet verstandig, en misschien niet eens intelligent. Maar één ding staat als een paal boven water. Ze weten heel goed hoe ze met woorden moeten omgaan. Ze worden daarin zelfs getraind via media-trainingen.

Het is een spel en dat hebben ze geleerd. Het levert geld, macht en respect (of angst) op. Daarom leggen velen zich daarop toe, en raakt onze mind vaker gevuld met holle, lege woorden en veel afleidende gedachten.

Een computer kunnen we uitschakelen, alleen hebben we zelf geen schakelaar in onze mind. Dus blijven we maar denken. Denken en piekeren. Monkey-mind. We springen van de ene gedachte naar de andere gedachte. Het maakt voor het brein niet uit of het nu wel of niet met die arme ziel die eronder te lijden heeft, verbonden is: het brein gaat ook door met dromen.

We gaan door met fantaseren, we zijn bang voor onze eigen gedachten, onze gedachten projecteren aan de lopende band verhalen op anderen en het brein zelf is er zich totaal niet van bewust.

Herken je dat je vaak over dezelfde dingen blijft kletsen in je hoofd? Je zegt dat je gek van jezelf wordt. Ok. Dat is misschien hét punt om te zoeken naar een manier om je mind voor even het zwijgen op te leggen. Je kunt dit jezelf aanleren, door je bewust te worden van je kletsmind. Zonder zelf in te grijpen gaat het kletsen door. ‘Het is genoeg nu. Ik maak mezelf gek en dat is niet de bedoeling.’

Sommigen gaan op meditatiecursus, volgen mindfulnesstrainingen en dat is zeker prima. Ik heb het ook gedaan en ben opgeleid in dit vak. En toch ervaar ik bij diepere thema’s dat mijn monkey-mind de overhand nemen. Soms val ik helemaal stil in een diep-voelen en ook dat kan weer als onprettig door anderen ervaren worden. Maar dan weet ik: ik denk niet, ik voel en val in stille waarnemen.
Stilte opent een nieuw universum van eeuwigheid, van onvergankelijkheid, van al wat je maar aan zegening, aan gelukzaligheid kunt bedenken. Het is een bewegen van denken naar voelen en de stilte ervaren, al is het maar even in het moment. We zijn zonder er echt bij stil te verslaafd aan woorden die de lading van onze diepere emoties en gevoelens weinig raken.

Inspirerende hartegroet
Mieke Box 45