Elke dag kent wel één succesmoment

Elke dag kent wel één succesmoment. Ook al is de periode waarin je nu zit zwaar, ervaar je elke dag een gedachtenestroom die niet lijkt te stoppen, je helemaal opslokt en je het liefst buiten de deur zou willen gooien. Kent elke dag die je in deze zware periode van je leven meemaakt, toch ook een succes.

Juist door achteraf naar de dag te kijken en voor jezelf te bepalen welk moment voor jou in de dag een succesmoment was, zul je merken dat de zwaarte van de tijd waarin je nu leeft, lichter wordt.

Je gaat namelijk werken aan je onbewuste brein. Het brein dat je in de greep heeft, waar zich alles afspeelt, waar verdriet, pijn, teleurstelling zich in een razend tempo afwisselt en jou in zijn greep heeft en jij er maar geen grip op kunt krijgen.

Dat je er vanaf wilt, een diepe ja, met een grote zucht er achteraan. Kijk, dit is ook een succesmoment. Die zucht en die gedachte, daarmee geef je aan je onbewuste brein af, ik ga jou verslaan, ik ga mijzelf bevrijden. Ik liet door die zucht iets van al die ellende los. Heel even, het waren maar een paar seconden, voelde ik de verlichting.

En als ik morgen opsta, dan slaak ik direct een zucht, ik spreid mijn armen open wijd, zodat ik lucht binnenkrijg. Die lucht heb ik nodig om te kunnen leven, ook dat is dan direct een succesmoment van de dag. Ik krijg er ruimte van, daar ben ik naar op zoek, ruimte en vrijheid van gedachten bevrijdt.

We moeten ze wel willen zien, en zodra we ons er bewust van worden dat we de succesmomenten gaan zien, dan is de magische weg uit deze zware periode in gang gezet. Dat doe jij allemaal zelf en dat je dat alleen doet, daar is een reden voor. Jij moet, als je je straks helemaal hebt losgemaakt van de pijn, de donkerte, op iemand trots kunnen zijn.

Je mag leren trots op jezelf te mogen zijn en dat word je als je met jezelf, alleen dit gaat bewerkstelligen. Ja, je vindt het verschrikkelijk om alleen te zijn, juist dat wil je nu niet. Datgene wat je hebt verloren, daar draait het allemaal om. En dat is er nu niet meer en je hart schreeuwt, zo hard dat het datgene terug wilt, wat er niet meer is.

Je weet het nog niet, het komt niet meer terug, nooit meer. Niet meer in de vorm zoals het er was, dat kan niet meer. Jij bent immers voor jezelf je eigen pad ingeslagen, weliswaar een zwaar pad en je staat er alleen voor. Maar dat is de bedoeling ook van het universum. Je mag nu jezelf gaan vinden, creëren, ontdekken, jezelf liefhebben.

Als je dat zou weten, maar dat gevoel zit nog verstopt onder een dikke laag van overtuigingen, teleurstellingen en pijn en verdriet, dan zou je veel meer gaan genieten van deze reis die een ontdekkingstocht naar jezelf is.

Iets wat je wilt ontdekken, beeld je even in, op vakantie, de zon schijnt en je staat daar en je hebt geen idee wat je gaat zien, of meemaken, maar je gaat. Het is een kronkelig pad dat je hebt uitgekozen, de eindbestemming weet je niet. Maar wat geniet je van alles om je heen, de natuur, de stilte, de vrijheid, de ruimte, je begint er van te stralen te tintelen. Dit gevoel, ja dat is wat je wilt voelen en blijven voelen.

Als je zou zien dat de reis die nu zo zwaar en belabberd aanvoelt, dat dat dezelfde reis is, als het pad wat je bewandelt als je op vakantie bent, zal dan het pad niet ineens veel lichter worden, zal dat je niet heel snel weghalen bij alles wat je nu ervaart.

Is deze reis naar jezelf dan niet een groot succesmoment!
Medium Claire