Dieren en gevoelens

Vandaag wijd ik weer eens een blog aan dieren en hun mensen. De meeste klanten die me bellen met vragen over hun dier, weten al langer dat ik niet communiceer in de taal van mens en baas.
Ik krijg vaker de vraag naar de reden waarom het huisdier agressief, rusteloos, vals gedrag vertoont. Om het hierbij even te houden.
Zeker als het huisdier voorheen dit gedrag niet eerder heeft getoond. Mijn eerste advies is altijd eerst de dierenarts te consulteren om fysieke oorzaken uit te sluiten.
Dieren die pijn hebben of angstig zijn kunnen zich agressief gedragen. Als er niets fysiek aan de hand is, dan wordt de oorzaak verder ingevoeld via het dier. En hierbij heb ik de toestemming van de klant én het huisdier nodig. En ook zeker het laatste.
Hoe kan een huisdier de toestemming geven? Een dier praat toch niet?
Jawel, maar niet zoals wij met elkaar praten. Dieren communiceren op veel manieren. Iedereen is in staat om met dieren te communiceren. Het is jouw onzekerheid die je belemmert om te kunnen begrijpen wat het dier je vertelt. Niets meer dan dat.
Voor iemand die het niet gewend is om met een dier te praten, kan het wat raar voelen in het begin, want jij praat in jouw taal met een dier, en het dier antwoordt op zijn manier. Sommige dieren praten honderduit de oren van je kop en andere dieren zijn eerder zwijgzaam. Net zoals bij mensen. De ene kan geen moment ophouden met kwebbelen en de ander is eerder van het zwijgzame type.
Soms zijn de mensen van hun huisdier ontgoocheld omdat de verwachtingen heel hoog gespannen zijn. De ene heeft een kroelkat en de ander houdt niet van kroelen en op schoot zitten. De ene mens is heel fysiek en knuffelt heel graag en de ander heeft het niet zo op fysiek nabij zijn en knuffelen.
Dieren reageren op verschillende manieren op de omgeving en op situaties. Net omdat ook dieren emotionele wezens zijn.
Een dier dat zich niet veilig voelt, onzeker, angstig kan agressief uithalen. Als er nog meer dieren in huis zijn, is het mogelijk dat rivaliteit ontstaat tussen de dieren, hetgeen stress geeft. Het gaat hier om het thema van eigen terrein afbakenen. Dus ook onder de dieren kunnen conflicten ontstaan, net zoals in een gezin met kinderen of partners.
Het ene dier haalt uit en het andere dier trekt zich terug, wordt depressief, heeft geen eetlust meer en voelt zich van langsom ongelukkiger.
Als er teveel conflicten, ruzies, stress in het gezin heerst, reageren dieren hierop. En zoals ik al schreef, heel verschillend. Net zoals bij de mens.
Ik voel in een consult meestal heel snel dat het probleem niet bij het dier ligt, maar wel bij de situatie waarin het dier zich bevindt. Dat het dus niet eenvoudig is om met de mens, verzorger, te kijken naar de leef- en woonomstandigheden van het dier, is al vaker gebleken. Niemand wil het huisdier tekort doen, dat is iets waarvan ik mag uitgaan, maar soms zijn er omstandigheden waardoor het dier lijdt aan wat er gebeurt. Ik vergelijk het dan met een gezin. Het gezin heeft twee kinderen, waarvan ééntje de symptoomdrager is van een stress-situatie. Het ene kind trekt zich terug in zijn kamertje en vermijdt de situatie, het andere kind toont ongewenst gedrag, wordt agressief, begint te schelden, heeft ruzie met de vriendjes op school, weigert te doen wat hem wordt gevraagd. Dus conclusie: het kind is het probleem. Het is niet het kind dat het probleem is, het kind toont in zijn gedrag dat het fout zit in het gezin.
Je kan misschien opperen dat een kind niet hetzelfde is als een dier. Waarom toont het dier aan ons dan dat het zich niet prettig voelt, verdrietig, boos, opstandig én evengoed zich terugtrekt, lusteloos wordt, geen zin meer heeft om te spelen, weigert te eten? Dat bedoel ik.
Helaas is het met dieren soms wel eens een triest verhaal: het dier wordt weggehaald, naar een asiel gebracht, of het krijgt een spuitje.
Ik doe echt mijn best om alles aan te reiken met het grootste respect voor mens en dier om die inzichten mee te geven, maar ik weet ook dat ik dit moet loslaten als het niet werkt.
Agressief gedrag is een van de redenen waarom dieren weggehaald worden. Het is echter niet omdat een dier agressief is, hij een slecht karakter heeft of onhandelbaar is. Het is meestal een teken dat het dier onder grote emotionele stress staat of pijn heeft.
Ik geloof dat er voor elk probleem waar je bij je dier tegenaan loopt, een oplossing is, en die oplossing hoor ik van het dier zelf en ook dat kan iedereen leren.
Soms is het dier behoorlijk wantrouwend en wil me beter leren kennen. Ook dat respecteer ik. De gesprekken die ik met een dier heb en waarvan het dier me vraagt bepaalde zaken die hij of zij toevertrouwt, niet te vertellen, respecteer ik eveneens. Ook de vertrouwensrelatie met een dier ervaar ik als een heel belangrijke houding.
Het is maar een hond, een kat, een paard, een parkiet?
Het is niet mijn intentie om de lezer te overtuigen, dan wel een weg te openen naar een liefdevolle verbinding tussen mens en dier.

Warme groet
Mieke Box 45
www.miekecoigne.com