Van harte ontvangen

Van harte ontvangen? ‘Hm, ik ben eerder een gever. Ik geef liever dan dat ik ontvang.’
Herkenbaar?
Ik herinner me dat ik als kind elke dag snoepjes meenam uit de winkel van mijn moeder voor mijn klasgenootjes.
Van harte geven en van harte ontvangen op een onvoorwaardelijke manier is wat ik geleerd heb door de jaren.
Het eerlijk onderzoeken van onze eigen verwachtingspatronen levert veel inzichten op over onszelf.
Van harte leren ontvangen of aannemen, maakt je krachtiger. Door juist iets aan te nemen word je krachtiger.
Ontvangen kan op zoveel manieren en overstijgt het materiële ontvangen, hier zit nog vaak diepere lagen. We leven in een materiële wereld waarin geven en ontvangen gebaseerd zijn op aardse tastbare dingen. Ik heb hier een heel ander gevoel bij.
Aandacht en vriendschap geven, hulp en ondersteuning geven zijn manieren die een liefdevolle verbinding creëren. Zonder verwachtingen, zonder de meetlat erbij te halen. De ene keer bij jou die geeft, de andere keer is het de ander die geeft. Er ontstaat evenwicht in de uitwisseling, al dienen hier ook die diepere lagen van verwachtingen te worden losgelaten.
Het moment dat je je leeg gegeven voelt, is het tijd om hier even te onderzoeken welke verwachtingen in de diepere lagen verborgen zitten. Misschien zijn de verwachtingen de oorzaak van het zich leeg voelen. Of is het geven geworden tot een gewoonte met onderliggende verwachtingspatronen.
Het is geen drama als je dit bij jezelf opmerkt. De bedoeling is dat je ook met mededogen naar die patronen kijkt, onderzoekt en verandert, zodat je leert open te staan om van harte te ontvangen.
Het vraagt heel veel moed om te ontvangen, zonder te weten of je wel iets kan teruggeven. En hieronder liggen dan vele lagen die we ieder op zich mogen exploreren.
Een eenvoudige ‘ik dank je van harte’ is voldoende. Weet dat de ander op gelijkwaardige wijze je oprechte dank naar binnen laat komen met een ‘van harte gegeven.’
Zo eenvoudig kan het allemaal worden. Ik weet inmiddels wel welke lagen we eerst allemaal mogen ontmantelen voor we tot met onvoorwaardelijk geven en ontvangen elkaar mogen ontmoeten. We spreken en schrijven heel gemakkelijk over verbinden.
Verbinding belichamen kunnen we pas als we bereid zijn ons kwetsbaar op te stellen in die lagen die we misschien angstvallig verborgen houden.
Ik eindig dit blog met een prachtig gedicht van Rumi

Voorbij de drempel van angst
Treed binnen in de leeuwenjungle!
Denk er niet aan dat je gewond kunt raken!
Angstige gedachten zijn spookbeelden van de geest!
Niemand raakt gewond in deze jungle!
Alles is compassie en liefde.
Het is je angst die je tegenhoudt,
als tralies achter je deur.

Leg alle angst neer die het grote doel van je ziel niet meer dient.
Laat los met volledige acceptatie en dankbaarheid.