Reflectieblog Surfen

Reflectieblog Surfen. Onze gevoelens hangen heel nauw samen met de chemie in onze hersenen en het lymbisch systeem. Ze volgen oeroude automatismen die zich langzaam ontwikkelen. Daardoor hebben we niet veel invloed op onze gevoelens, hoewel we onze reacties op gevoelens kunnen beïnvloeden.
Gevoelens die ons bezwaren leiden er vaak toe dat we boos worden, ons opwinden, twijfelen of onze kop in het zand steken. Nochtans is een gevoel slechts een gevoel, niet meer en niet minder.
Eigenlijk is het onze persoonlijke beslissing of we als reactie daarop beginnen te huilen, woedend worden, ons terugtrekken of een fles wijn achterover gieten. Op het moment dat we ons laten meeslepen in plaats van bij ons gevoel te blijven en waar te nemen wat er gebeurt, verliezen we onze pedalen.
Stel je voor dat je een afspraak hebt gepland met een vriendin. Je kijkt ernaar uit. Ze belt je om de afspraak op te schorten naar een ander tijdstip. Je voelt je misschien ontgoocheld, verdrietig, gekwetst, boos?
Met je aandacht bij je gevoel blijven, betekent dat je erkent wat je voelt. Je neemt je gevoel waar, je benoemt dit gevoel en neemt waar wat er gebeurt in je lichaam; je adem, je buik, je houding. Het is niet eenvoudig om bij de waarneming te blijven. Maar oefening baart kunst.
Je laten meeslepen betekent concreet dat je erover nadenkt, je oordeelt dat het schandalig is dat ze net voor de afspraak afbelt, je vindt dat geen manieren, ongehoord enzovoort. Je bedenkt er zelf nog een verhaaltje bij, misschien liegt je vriendin wel, bedenkt ze een smoesje, je weet het zeker nu dat je nu op haar kunt rekenen en de piekermolen draait op volle toeren.
Er kunnen zich zoveel situaties voordoen waarbij we de kans krijgen onze gevoelens onder de loep te nemen en ons niet laten meeslepen.
Het erkennen en benoemen van onze gevoelens is de eerste stap naar het accepteren van dit gevoel. Het is oké om je verdrietig, bang, boos, onzeker te voelen. Iedereen is wel eens verdrietig, bang, onzeker, boos.
Observeer welk effect je lijfelijk ervaart. Hoe herken je dat je boos, verdrietig, onzeker, bang bent? Wat verandert er aan je ademhaling, je adem, je spieren, je lichaamshouding.
Sta toe dat dit gevoel verdwijnt als het daar tijd voor is; verdiep je niet verder in je emotionele toestand. Gevoelens zijn net als golven, die komen en gaan. Observeer wanneer je gevoel helemaal weg is.
Joseph Goldstein deed ooit de uitspraak die ik als een krachtige reminder ervaar in momenten dat mijn gevoelens een loopje nemen: ‘Golven kun je niet tegenhouden, maar je kunt wel leren surfen’.
We kunnen op de golven van opkomende gevoelens surfen door ze te laten opkomen, er te laten zijn en weer te laten verdwijnen zonder ze te onderdrukken, af te weren of erover te oordelen.
Gevoelens zijn wat ze zijn. Ze zijn niet goed en ze zijn niet slecht.

Inspirerende hartegroet
Mieke Box 45