De liefdeskunstenaar in jezelf

De liefdeskunstenaar in jezelf. Wat is er nu zo lastig aan om je te vergissen, geen gelijk te hebben, fouten te maken, spijt te hebben? Je vergissen is menselijk. Door die woorden te vervangen, waarop een onderliggend schuldgevoel opborrelt, verzacht je de uitspraken die je doet over jezelf en je medemens. Niemand vindt het fijn om toe te geven dat hij zich vergist heeft. Niemand erkent onmiddellijk dat hij het niet bij het rechte eind had. Is het niet zo dat je je soms achteraf opgelucht voelt, een vergissing te hebben gemaakt en je je realiseerde dat je door die vergissing nieuwe inzichten hebt gekregen? Of gaat het om het grote gelijk te hebben?

Is het niet fijner dat je het idee om perfect te moeten zijn kunt loslaten? Weet je dat al deze ideeën gevormd worden door het ego? Je hebt de overtuiging dat je perfect moet zijn. En als je getoond wordt dat je je ook kunt vergissen dan voel je je beschaamd, vernederd, misschien zelfs boos op jezelf en je medemens. Het is het ego dat voor het theater zorgt en dat het ego over zowat alles een theater kan maken, gaat soms tot in het belachelijke. Door met je ogen naar binnen gericht naar dit spel te kijken, kun je het spel meer en meer loslaten. Een van de volgende uitdrukkingen kennen we allemaal of we zetten deze zelf in ons dagelijks taalgebruik in namelijk ‘ik moet me wapenen’.

Erkennen dat je je hebt vergist is een teken van grootheid. Je erkent dat je menselijk bent en daarmee geef je ook je medemens de ruimte om zich te vergissen. Laat dan wat er is geweest, los, en haal geen oude koeien meer uit de sloot.

Het leven gaat verder met hoge pieken en diepe dalen, accepteer het. Geef je medemens niet op zijn donder als je gekwetstheid ervaart. Neem je verantwoordelijkheid voor jou gekwetstheid en deel je ervaring met hem of haar. Door ervan uit te gaan dat je medemens je opzettelijk kwetst, wordt een sfeer van wantrouwen gecreëerd. Het gebeurt dagelijks en maakt deel uit van ieders groei.
Hoe spiritueel je ook zou zijn, je doet hier simpelweg aardse ervaringen op. De kunst is van alles wat je zogenaamd overkomt, door de ogen van zelfliefde en liefde te kijken. Je zet je stappen om een liefdeskunstenaar te worden.

Een liefdeskunstenaar voelt liefde voor alles wat hij doet; een kunstenaar laat zich niet tegenhouden, ook al zijn de eerste resultaten niet naar wens, een musicus oefent dagelijks om een muziekstuk helemaal onder de knie te krijgen. Misschien reageert de omgeving afkeurend omdat hetgeen je doet in hun ogen niet perfect is; het zijn oordelen. Oordelen zijn evenmin perfect.

Alles verandert. De wereld verandert. Jij verandert. Iedereen verandert. Wat vandaag perfect kan lijken te zijn, is het morgen misschien helemaal niet meer. En toch is alles in het moment zoals het is en zich ontvouwt, perfect.

Spijt voelen over wat is geweest, wat anders had kunnen zijn, laat je beter los. Wat geweest is, is geweest. Zie wat het je heeft gebracht, door de ogen van liefde.

Draag zorg voor jezelf, elkaar en vergeef. Vergeef diep-zinnig en oprecht.

Door ons niet langer te fixeren hoe we zouden moeten zijn, geven we ook onze medemens alle ruimte zichzelf te zijn, als kosmisch-spiritueel wezen met aardse ervaringen.

Inspirerende hartegroet
Mieke Box 45