Reflectieblog Gevoelens achter woorden

Reflectieblog Gevoelens achter woorden. Woorden en gevoelens, gevoelens en woorden. Merk je dit bij jezelf ook op dat je heel moeilijk je aandacht bij een bepaald gevoel houdt, maar er meteen een woordenreeks omheen vlecht?
De eromheen wervelende gevoelens worden door woorden vervormd, vertekend. Verlangens en angsten overheersen door een ketting van woorden.
Het is heel moeilijk zelfs onmogelijk om enkel en alleen bij dit gevoel te blijven, of het nu om een gevoel van blijdschap of verdriet gaat. Het maakt niet uit.
Ook al wordt een gevoel van haat niet uitgesproken, bij dit opkomende gevoel veroordeel je dat gevoel als slecht en doe je er alles aan om dat gevoel weg te duwen. Het gevoel van liefde is wat je wilt ervaren door je aandacht op liefde te houden, maar je breekt haar in delen door haar onpersoonlijk of persoonlijk te noemen. Je bedelft haar onder een onuitputtelijke woordenstroom, je benoemt haar als universeel, je hoort jezelf verklaren hoe de liefde beleefd moet worden, hoe je haar levendig moet houden, waarom ze verdwijnt; je denkt aan iemand die je liefhebt of die jou liefheeft.
Een gigantische activiteit van woorden, die je wellicht wel oprecht meent, en tegelijk ook afleiden van de essentie van het gevoel.
Richt dan je aandacht naar de minder prettige gevoelens, die je toch maar liever niet wilt ervaren én die er toch zijn. Dagelijks hebben we te maken met al die gevoelens, al zouden we het liefste de liefde als drijfveer ervaren. Get real. Het is verre van liefde, en zeker geen universele liefde. Ondanks de vele mooie citaten die de lading van de verdrongen gevoelens niet wegvegen.
Iedereen heeft er mee te maken? Beweren dat we nooit iemand bewust hebben gekwetst vanuit onze eigen pijn, nooit verhitte taal hebben gebruikt, anderen ten onrechte hebben beschuldigd, lijkt me ver van de werkelijkheid.
Door de aandacht bij een gevoel te houden kunnen we onszelf ontmoeten in waarheid. Let eens op wat er dan gebeurt. Het kan zeker heel moeilijk zijn, want je denken zal het gevoel niet met rust laten. Het komt aanstormen met herinneringen en associaties, met wat goed en fout is, wat mag en niet mag. Kortom, met het eeuwige gekwebbel.
Raap eens met aandacht een voorwerp op waar je aandacht naartoe gaat. Neem dit voorwerp waar met verwondering, met respect, met verwondering, alsof het de allereerste keer is dat je dit voorwerp aanschouwt.
Zonder te zeggen dat je het mooi vindt, of jezelf af te vragen waar dit voorwerp vandaan komt, wie het heeft gemaakt.
Je ontdekt iets bijzonders als je de gevoelens achter de woorden ervaart, zonder de gevoelens die door de woorden zelf worden opgeroepen.

Inspirerende gevoelsgroet
Mieke Box 45