Een kritische noot!

Een kritische noot! Burn out op de lijst van officiële ziektes. Eens in de zoveel tijd wordt de lijst waarop alle officiële ziektes staan, aangepast. De Wereldgezondheidsorganisatie WHO is hier verantwoordelijk voor. Om die reden werd gisteren medegedeeld dat burn out als officiële ziekte is bestempeld en op de lijst is komen te staan.

Uiteraard met voorwaarden er aan verbonden. Eindelijk erkenning van een vreselijke ziekte, die veel impact heeft op de mens zijn leven. De erkenning gaat diegenen die een burn out hebben gehad, of er middenin zitten de nodige rust geven. Je gunt het niemand, toch een kritische noot!

Een burn out is een syndroom, veroorzaakt door chronische stress op de werkvloer. De voorwaarden zijn, dat de klachten moeten voortkomen uit de werkzaamheden die worden verricht, werkgerelateerde klachten dus. Als vermoeidheid, negatieve houding ten opzichte van een baan en afname van productiviteit.

Een paar jaar geleden hadden zo’n 12% van de werkenden een burn out opgelopen en het aantal nu, is naar 16% is gestegen.

In cijfers uitgedrukt, er waren begin dit jaar 8,9 miljoen mensen werkzaam, dat betekent dat ruim 1,4 miljoen mensen in Nederland een burn out hebben op dit moment.

Wil een burn out een officiële stempel krijgen, dan zal er gedegen onderzoek gedaan moeten worden of de klachten die iemand heeft, daadwerkelijk alleen voortkomen uit de werkzaamheden. Mijn inziens zullen de 1,4 miljoen burn out in aantal een stuk afnemen.

Als we dit alles naast elkaar afzetten, en een burn out voortkomt uit de werksituatie en zovelen er mee kampen, zou je denken dat er iets mis is met werkend Nederland.

Is het werk wat we als Nederlanders doen echt zodanig ingericht dat ruim een miljoen mensen zich er in verliezen? Wat gebeurt er dan op die werkvloeren, vraag je jezelf af! Volgens mij leven we in Nederland niet meer in het tijdperk van de onderdrukking of machthebbers, waardoor we ziek kunnen worden.

Heeft de mens een enorme keuzevrijheid en heeft om die reden toch de mogelijkheid er zelf ook iets aan te doen. Hetzij in gesprek te gaan met je werkgever en als die niets wilt veranderen, dan heb je de keuze uit te kijken naar een andere werkplek.

De patiënt ervaart gevoelens van vermoeidheid, is het werk dan te veel, te zwaar! In feite wel, anders raak je niet vermoeid. Maar vermoeidheid kent 2 richtingen, lichamelijk en geestelijk. Vaak gaat het niet om lichamelijke vermoeidheid, maar om geestelijke vermoeidheid. Geestelijk komt niet alleen van druk van buitenaf, ook van binnenuit.

Een negatieve houding ten opzichte van het werk! Die mag en kun je hebben, maar ben je dan zelf ook niet verantwoordelijk om stappen te zetten! Afname van productiviteit! Logisch gevolg van dat je niet op de juiste plek zit.

Als we burn out zien als een officiële ziekte, dan kunnen we ergens de schuld neerleggen, in dit geval de werkgever. Daar kunnen we ons achter verschuilen. Blijft de vraag over, wat kan ik zelf doen om voortaan die vermoeidheid, en negatieve gevoelens niet meer te hoeven hebben.

Het is aan de ene kant mooi dat het nu officieel is, aan de andere kant, heb ik er heel veel moeite mee. Want is de intentie van het leven niet, zelfredzaam te zijn? Ontnemen wij de mens hierdoor niet zijn groei naar zelfredzaam zijn, mondig zijn, keuzes maken, lef en durf hebben om dingen in je leven te veranderen. Andere baan te kiezen, waar je beter op je plek zit.

Medium Claire