Iedereen heeft zijn eigen belevingswereld

Hoe komt het toch dat de ene mens ‘’zo’’ reageert en de andere mens ‘’zus’’?
Het is niet zo moeilijk te begrijpen ‘’omdat we allemaal anders zijn’’, maar het is wel lastig als je elkaars taal niet lijkt te snappen.
Code afspreken is misschien een idee, of gewoon goede afspraken maken waar iedereen zich dan wel aan moet houden uiteraard.
Leven met elkaar is niet altijd eenvoudig en zeker niet als de neuzen niet dezelfde kant opstaan of dat er onbegrip is naar elkaar toe.

Dus kun je het beste afspraken maken, zodat de ruimte waarin je samen leeft ook leefbaar blijft.
Ieder zijn eigen ruimte netjes houden, en elkaar een handje helpen waar het nodig is.
Dat is het minste wat je kan doen om het ook voor elkaar prettig te houden.
De belevingswereld van een mens kan enorm verschillen van elkaar.
Zo heb je de mensen die zich nergens druk om maken ‘’ogenschijnlijk dan’’ want juist deze mensen houden van orde en netheid. En deze mensen zorgen er wel voor dat het opgeruimd blijft, maar wel op hun eigen tijd.

En zo heb je de mensen die hun eigen ritme hebben en die elke dag alles netjes en schoon opgeruimd willen hebben.
Vele mensen kunnen niet tegen rommel en houden echt van een schone werkplek, terwijl er ook mensen zijn die in een chaos kunnen leven en werken.
Je hebt mensen die hun huis helemaal volstoppen met dingen waar ze eigenlijk niets aan hebben ‘’dit doen ze als troost, met als resultaat dat er om de zoveel tijd een grote opruimbeurt nodig is omdat er anders geen leefruimte meer is.
Deze mensen hebben meestal een groot verdriet verdrongen, en kunnen daar met niemand over praten omdat ze helemaal vastzitten.
Er is met geen mogelijk tot ze door te dringen en ze bouwen hun hele wereld op in hun huis.

Zo zag ik laatst een man die helemaal ingebouwd zat in zijn huis.
Hij had werkelijk de hele leefruimte volgestouwd met nietszeggende dingen.
Alles wat hij kon vinden uit de voordeelmarkt waarvan hij een ‘’goed gevoel’’ kreeg nam hij mee, en sommige dingen stonden zelfs nog allemaal ingepakt.
Deze man was dus niet aanspreekbaar en reageerde erg emotioneel als men hem erop aansprak.
Uiteindelijk kwam het eruit dat de pijn van zijn echtscheiding naar binnen was geslagen, en ter compensatie van dit groot verlies is hij gaan verzamelen.
Omdat het zo een grote berg rotzooi was geworden, mocht hij van de kinderen zijn kleinkinderen ook niet meer zien.

En dat was voor deze man alleen nog maar meer aanleiding om nog meer te bewaren en op te slaan.
Het verhaal is triest als je ziet hoe iemand helemaal vast zit in zijn verdriet en emoties, en er niets aan doet.
Slachtoffergedrag maakt het nog erger, om uiteindelijk iedereen om zich heen van zich weg te duwen, ‘’want dit was het resultaat’’ .
Gelukkig bestaan er mooie programma’s die mensen kunnen helpen om inzicht te krijgen in de psyché zodat er toch nog hulp kwam voor deze man.
En uiteindelijk is hij toch zover gekomen dat hij inzag dat er verandering moest komen. Happy end uiteindelijk.

Er zijn ook vele mensen die zo blijven hangen in hun narigheid, dat ze muurvast zitten en er echt niet uit komen.
Voel je dat je vastloopt en er niet meer uitkomt ,zoek dan op tijd hulp voor je problemen. huis
Elk mens is anders en elk mens reageert ook anders op situaties.

Als je samenleeft in een huis moeten de dingen ook bespreekbaar kunnen zijn, ook moeten de taken verdeeld zijn. Anders komt alles op de schouders terecht van degene die wel alles opgeruimd wil zien. Dit is eigenlijk de reden waarom er zoveel onvrede is in een huis met medebewoners, en door deze onvrede kunnen er vervelende stresserende situaties ontstaan.
Het enige wat werkt is om een schema te maken waar iedereen zich aan houdt zodat iedereen het naar de zin heeft. We zijn allemaal anders en hebben allemaal onze eigen belevingswereld en die mogen we respecteren van elkaar.

Het is zeker de moeite waard om samen de schouders eronder te zetten. Zo blijft het voor iedereen leefbaar en is iedereen uiteindelijk tevreden.

Hartegroet,
Lis