Vergeven

Vergeven en emotie. Vergeven is een lastig ding. Het gaat namelijk om een emotie. Emoties zijn wat anders als leren. Begrijpen is niet direct vergeven! Opvallend dat mensen die begrijpen vaak denken dat ze ook vergeven hebben.

Een groot verschil hierin is, dat ook al begrijpt iemand dat er soms dingen ontstaan vanuit de niet meegekregen vaardigheden of andere omstandigheden, dat men dan denkt dat men ook vergeven heeft.

Natuurlijk is begrip een begint punt om te gaan vergeven! Helaas begrijpen is iets wat vanuit het verstand of denken, of het mentale goed vandaan komt. Vergeven is een emotie, een gevoel, of men nu wilt  of niet pijn die binnen in een emotie zit kan niet zomaar verdwenen zijn.

Vergeven is vooral en allereerst het belangrijkste voor jezelf. Bij het proces van begrijpen hoort ook verwerken. Een pijn die jaren geleden of jarenlang heeft geduurd is niet zomaar verdwenen. Zeker niet omdat men begrijpt waarom iemand of een gebeurtenis plaats heeft gevonden. De persoon of gebeurtenis heeft iemand namelijk in de ziel geraakt en pijn gedaan. Dit is ongeacht het waarom. Of er nu vanuit een vorig leven nog wat te leren is, of door andere oorzaken. Er is pijn, pijn in de ziel en misschien moeilijk om te realiseren, maar deze pijn heeft zich opgeslagen in het fysieke lichaam. Mogelijk ook in het mentale, etherische en andere lichamen.

Het mag indien jij zover bent eruit gewerkt worden!

Ja, dat eruit werken. Net zo makkelijk gezegd, als ‘het is vergeven’. Opvallend is hoe regelmatig men dit zegt, maar ondertussen volop in de emotionele pijn ervaart. Nog steeds jaren later.

Belangrijk is om te realiseren, dat de pijn soms voor een gedeelte vergeven is. Dat het voorkomt dat er nog een stuk opgelost mag worden. Voor degene zelf, maar ook voor de omgeving. Immers de mensen worden steeds gevoeliger, kinderen nemen vaak emoties over. Mogelijk is dat al veel langer gaande, maar komt er steeds meer informatie over vrij.

Dus vergeven doet men niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de omgeving!