Spirituele Oikofobie

Laatst hoorde ik een term, namelijk Spirituele Oikofobie. Het betekent: Een afkeer van het eigen, het thuis of het bekende, wat het tegenovergestelde is van xenofobie.

Je zou het eenvoudiger kunnen zien dat je tegen de bekende huisjes aanschopt. Als het tegendeel toch waar blijkt te zijn.
Maar oikofobie zou in de spirituele context ook zeker hout snijden.

Spirituele Oikofobie

Het is de afkeer van de goddelijke wereld, omdat we niet hebben gekregen waarom we vroegen. In het leven kennen we maar één zekerheid, dat is onzekerheid.

De mens als bewustzijn-zoeker kent wel de term ‘law of attraction’ en ‘alles wat je aandacht geeft groeit’, etc. Dat zijn gezonde overtuigingen en die overigens op waarheid (kunnen) berusten.

Energie verstaan is een universele taal

Wel is het zo dat de kosmos onze energie kan verstaan, de woorden wat minder. Maar de grootste illusie waar wij als mens ons hoofd elke keer weer aan stoten is, tijd. Maar tijd bestaat niet. Althans niet in onze ziel. Maar in onze verpakking/lichaam herkennen we tijd wel degelijk.

De mens wacht

Maar wat dan in gang word gezet is het wachten. En als wachten maar lang genoeg duurt en er geen uitzicht of motivatie meer bestaat om achter dat “gevraagde” te blijven staan. Dan zal dat geloof worden weggeschoven. En plaats vrijmaken voor wellicht onverschilligheid. Maar ook zelfs de onvrede uitspreken naar ‘het goddelijke’ die onze verlangens toch zouden moeten uitvoeren/behartigen/vertegenwoordigen.

Het gevolg hiervan is Oikofobie.

Niet krijgen wat je denkt te verwachten

De neerslachtigheid, indolentie en apathie jegens onze vraag. Omdat we ervan uitgaan dat we het niet krijgen of kunnen/mogen ontvangen. Want ‘Het is immers niet weggelegd voor mij om gelukkig te mogen zijn.’ Dus worden we boos. We krijgen immers niet waar we denken recht op te hebben. Namelijk gelukkig zijn.

Boos worden op de spirituele wereld

Boos worden op de spirituele wereld is onlogisch en werkt zeer destructief en zegt iets van ons bewustzijn. (dat we nog niet bewust kunnen zijn). We kunnen sowieso niet iets of iemand de schuld geven. Als we thuis gaan wachten op die zak vol geld. Of de relatie die we zo graag willen.

Zelf stappen zetten naar geluk

Onze vraag komt altijd in laagjes. Omdat we gespaard worden voor een tsunami aan weerstand. De weerstand die we ervaren is les. En als we dat inzien zal de spirituele oikofobie als sneeuw voor de zon verdwijnen.

• We kunnen wel vragen om een gelijkwaardige fijne relatie (en word dan ook zeker verhoord). Maar het kan betekenen dat er nog ervaringen moeten komen. En dat we bovenaan de stapel, toch weer even in het midden van de stapel worden gelegd, voordat het gehonoreerd wordt. Zeker in relaties, omdat we geen interventie mogen plegen in het proces van de ander. (want wat mijn ervaring zou moeten zijn, is misschien al begrepen door de ander)
• Als je 100.000 euro vraagt, en je wint maar 100 euro in de staatsloterij. Dan kun je dat zien dat je vraag toch verhoord wordt. Alleen is het niet zoals je het hebt gevraagd Maar ben je al op het goede pad

Vragen vanuit angst

Mensen die dit niet zien, kunnen net zo goed stoppen met het vragen om een ton. Leg de schuld niet buiten jezelf. Je kan wel geloven dat je ‘gehoord’ word maar het gaat erom dat het ‘zeker weten’ geactiveerd gaat worden. Zolang het zeker weten niet is geactiveerd, vraag je vanuit angst. En zeg je in feite. geef het mij maar niet.

Zo niet dan geef je aan: ja ik geloof er wel in, maar wil het eerst zien voordat ik het kan geloven. Dat is gene-zijde vragen om een oude dag voorziening, en geef je wantrouwen aan, aan je hogere zelf.

Zoals een goede vriend van mij altijd zegt het gras gaat niet harder groeien door eraan te trekken. Onze helpers (noem het hoe je wilt) spreken echt niet met elkaar af: Bertje heeft dit gevraagd, nou dan gaan we dit lekker NIET geven. Absoluut niet.

Alles komt wanneer het de tijd er voor is

Nu begrijp je dus dat alles in de juiste proporties komt. In volgorde, rangorde komt alles naar ons toe. Eigenlijk werkt het als volgt. Vraag en het word je gegeven. Klop en er word open gedaan. Maar wel als jij het daarna kunt loslaten. Het universum de ruimte geeft. En jouw zeker weten gevoel de scepter zwaait.

Want als je dan er constant mee bezig gaat. Gaat zitten wachten en hopen. Dwing je het dan af? Nee, absoluut niet.

En dan wil ik afsluiten met een treffende joodse uitspraak die de lading feilloos dekt.
Moeilijke dingen hebben wat tijd nodig. Onmogelijke dingen duren iets langer. De controle van het willen hebben loslaten. Want de hemel laat ons echt niet vallen.