Hoe zeg je wat je op je hart hebt?

Hoe zeg je wat je op je hart hebt? Elke dag kent momenten dat je iets wilt zeggen, maar het op de een of andere manier niet lukt. De situatie kan er niet naar zijn, maar vaak is het zo, dat je overweldigd bent door wat een ander zegt en je niet direct kunt schakelen en het moment voorbij is om iets terug te zeggen.

Zo blijf je dagelijks zitten met niet uitgesproken emoties, die je op een gegeven moment dwars gaan zitten. Als je de desbetreffende persoon weer treft, hoeft op dat moment niets tussen jullie in te staan en toch, het is er wel, onbewust.

Als je jezelf heel goed kent, weet je dit ook. Heb je dit in de gaten en al neem je je elke keer weer voor, de kaas niet van je brood te laten eten, je te uiten en dat direct te doen. Het wil niet lukken. Je laat je inpalmen, je laat je kleineren. Je laat een ander je overrulen. In vergaderingen heb je, vind je zelf, best hele goede ideeën, maar je houdt je mond, bang dat datgene wat je gaat zeggen, toch niet echt iets zal gaan toevoegen.

Je telt mee, je bent belangrijk, je mag er zijn, dus je mag ook alles zeggen wat je op je hart hebt. Er komt vanzelf een tijd dat je er niet meer onderuit komt. Je lijf gaat zich roeren, en je ervaart dan allerlei ongemakken. Je wordt dan letterlijk gedwongen toch je hart te gaan luchten.

Maar dan komt het er waarschijnlijk minder fijn uit, dan je zou willen. Er zit inmiddels een emotionele lading onder, die je toch gaat ventileren. Om die reden is het ongelooflijk belangrijk je echt te gaan uiten, als je de behoefte voelt. En ja, hoe doe je dat dan. Hoe pak je dat aan, dat je gewoon lekker altijd je hart lucht, zonder je bezwaart te voelen. Zonder je schuldig te voelen.

Sterker nog, je angst voorbij te durven gaan om het te doen. Want die houd je tegen. De angst die nergens voor nodig is, maar er wel is. Want als die er niet zou zijn, dan luchtte je je hart echt wel.

Het aanpakken is eigenlijk heel simpel. Volg je hart en je gevoel. Daar naar luisteren, die geven je de woorden aan. Als je gevoel zegt, dit voelt niet fijn, dan spreek je die woorden hardop uit. Als je gevoel zegt, wat is dit fijn. Dan spreek je die woorden uit.

Op deze manier lucht je altijd je hart. En iedereen kan het, iedereen weet het, alleen we doen het niet. Daar is een reden voor. We worden geleerd niet ons hart op de tong te hebben. Daar hangt een label aan van niet beleefd zijn, dat het niet respectvol is naar de ander.

Het wordt tijd dat we van deze labels af gaan stappen. Want het enige wat je er mee bereikt, zijn gefrustreerd rondlopende mensen die op latere leeftijd allemaal in de knoei komen met hun emoties.

Op Paragnost Eddie bellen veel mensen met de vraag hoe ze iets tegen een ander kunnen zeggen. Dat klinkt gek, maar het gebeurt. Dan ben je volwassen en heb je nog geen idee hoe je een ander iets kunt zeggen. Dan zouden bij jezelf alle alarmbellen af moeten gaan. Dan kun je maar één conclusie trekken. Ik moet aan de bak, ik moet mijn hart gaan volgen en de woorden uitspreken die ik voel. Ik ben dat waard!

De vraag die vaak wordt gesteld aan consulenten op Paragnost Eddie is, als hij nu weer van zich laat horen, wat zeg ik dan? Daar kan een medium eigenlijk helemaal geen antwoord op geven. Dat is afhankelijk van jezelf. Wat doet het met jou als je iets hoort op dat moment. Voel je je dan blij, teleurgesteld, of welk gevoel je dan ook voelt.

Wel is er een algemene gouden regel die iedereen kan gebruiken en toepassen. Praat vanuit de IK-vorm en vanuit je hart. En waarom? Dan geef je aan wat iets met jou doet, dan wijs je niet met een vinger naar de ander en val je de ander niet mee aan. Je zult zien dat je dan ineens veel makkelijker je hart gaat luchten. Het gaat als vanzelf.

Medium Claire