De wijzende vinger
Terwijl ik net besloten heb hierover een blog te schrijven wordt in een gesprek met een cliënt duidelijk dat dit een goed plan is. Blijft wonderlijk hoe het universum werkt.
De wijzende vinger … de duim draait naar binnen en wijst onzichtbaar mee (c.q. naar beneden) terwijl de wijsvinger wijst, blijven er drie vingers, de middel-, de ring- vinger en de pink over die naar jezelf wijzen.
Duim = Wilskracht & doorzettingsvermogen
Wijsvinger = Manifestatie
Middelvinger = Structuur
Ringvinger = Creativiteit, eigenwaarde en relaties
Pink = Communicatie
Hij of zij, de wijzende vinger kan op allerlei manieren gebruikt worden. Zowel positief als negatief. Wat opvalt is dat bij beide is dat de wijzende vinger bijna altijd gepaard gaat met een gevoel van onrechtvaardigheid.
Hij of zij is zo succesvol, waarom kost dat zoveel dat geld? Dat heb ik niet. Laat degene die geld hebben het maar betalen. Ik wil dat ‘eigenlijk’ ook etc.
Wat men vaak bij de wijzende vinger vergeet is dat daar waar de vinger naar toe wijst een eigen weg heeft afgelegd … Een weg die onbekend is, of soms zelfs denkt men het wel te weten, echter niemand verteld alles, niet alles is openbaar. Zelfs niet van mensen die toch heel veel van zichzelf laten zien/horen!
Niet alles is wat het lijkt! Degene die zoveel geld lijkt te hebben, heeft die wel zoveel geld? En als dat wel zo is, heeft degene dat altijd gehad? Is het daadwerkelijk geld? Zo kan een uurtarief van een ondernemer heel hoog lijken, echter de kosten zoals huur, verzekeringen, vrije tijd, internet etc. gaat daar nog van af en vaak houdt deze niet zo heel veel over.
Degene die zo succesvol lijken? Zijn ze succesvol? Of lijken ze succesvol? Wat zou de kostprijs (emotioneel, financieel) zijn? Hoeveel geluk kennen zij? Misschien genieten ze van hun succes … maar zijn ze in relaties minder gelukkig? Of gaan andere zaken niet helemaal fijn, zoals gezondheid?
Die relatie die zo ideaal lijkt, is dat ook echt zo? Of zou er een heel ander plaatje achter hangen? Bij plaatjes die ideaal lijken, te mooi om waar te zijn? Ligt vaak een geheel ander iets achter. Waar de beschuldigende vinger helemaal niets van weet!
De vraag is ook wat de persoon met de wijzende vinger voelt. Voelen en weten zijn twee verschillende zaken. Voelen is ook per persoon iets heel anders, daar waar de één heel veel voelt, zal een ander niets of minimaal iets voelen. Het gaat dan ook om perceptie en wat de persoon in het ‘eigen’ leven heeft ervaren. Naast de omgevingsfactoren die meespelen in ervaring en gevoelswaarde.
Zet maar een drie gezinsleden op een rijtje, alle drie zullen dezelfde belevenis anders weergeven. Mogelijk met of zonder wijzende vinger. Afhankelijk van de levensprocessen waar men zich in begeeft.
Ervaringen blijven onbewust en bewust jarenlang in het geheugen hangen. Onrechtvaardigheidsgevoel dus ook. De ervaren pijn en/of verdriet mogelijk met een gevoel van ‘alleen’ voelen speelt hierin een rol.
Als mediums/paragnosten kan men dit gevoel benoemen en daar mogelijk duidelijkheid in verkrijgen. In gesprek gaan met respect voor het gevoel van een ander. Soms stuiten ‘wij’ tegen weerstand aan. Ieder zijn eigen proces en mogelijk is er een verschil van mening. In een dergelijk proces is het denkbaar om even afstand te nemen. Om even te kunnen reflecteren naar jezelf en de ander.
Men mag immers van mening verschillen. Het kan ook zo zijn dat een medium/paragnost iets benoemt waar de cliënt nog niet aan toe is. Het komt met enige regelmaat voor dat hetgene dat gezegd wordt eerst ontkent wordt en later erkend wordt.
Voordat men de wijzende vinger in een richting laat wijzen, bedenk dat niet alles is wat het lijkt.
Medium Esther
