Ontploffingsgevaar?

Ontploffingsgevaar? De afgelopen dagen lijken persoonlijke ontploffingen in de lucht te hangen. Diverse vrienden, collega’s en klanten hoor ik door allerlei achtergronden ‘de pan uit gaan’.

Terwijl ik me bedacht hoe ik dit blog zou schrijven, zie ik van een collega iets dergelijks voorbij komen. Dat is vast geen toeval. Daarbij de afgelopen dagen zelf ook behoorlijk getest op geduld en jawel ook ik kan ontploffen. Natuurlijk is het dan heel lastig om weer met je cliënten aan de slag te gaan. Even de meditatie in, een geurtje aan die rust brengt en we gaan weer door. Misschien is dat nu net wat soms niet goed is. Iedereen gaat maar door, struikelt staat weer op en gaat weer door.

De emoties lijken niet zomaar te verdwijnen. Het blijft spoken in het hoofd. Jaaa, loslaten. Dat gaat niet zo makkelijk als je boos en gefrustreerd bent. In de psychologie noemen ze dit coping skils … Manieren van omgaan met stress.

Allerlei invloeden die van buitenaf op je afkomen, zijn niet altijd even handelbaar. Al kwetsbaar, gefrustreerd en boos lijken de bekende druppels de emoties te doen overstromen. Bij jezelf blijven … Weer zo makkelijk gezegd of geschreven maar hoe doe je dat? Terwijl je zo je best doet om kalm en bij jezelf te blijven komt het volgende alweer binnen.

Adem in Adem uit …

Bij jezelf blijven, zou ook kunnen betekenen hulp te zoeken. Steun of begrip. Gewoon een luisterend oor. Mensen opzoeken die hetzelfde ervaren. Zo kan je jou ontploffingen kwijt, en de ander bij jou. Pas dan wel op dat beide gehoord worden! Anders is er een risico dat er nog meer ontploffingsgevaar ontstaat.

Inzichten zoeken is ook zeer belangrijk. Ondanks dat het ontploffingsgevaar in het heden ligt, zou het een tricker vanuit het verleden kunnen zijn. Alles lijkt overhoop gehaald te zijn. Heden, Verleden en Toekomst. Structuren zijn omgevallen, niets is meer wat het is geweest. Er zullen hoe dan ook grote veranderingen komen.

Collega’s zijn al bezig met de toekomstvoorspellingen voor 2017. We wachten af waar ze mee gaan komen. Ondertussen …

Zorg voor structuur, sta of zit eens even stil, hoe voel je je nu eigenlijk echt? Hoeveel gaat er in dat denk hoofd om? Oplossingen liggen er mogelijk wel, maar je ziet het niet meer. Nee logisch het hoofd zit vol. De tranen van emoties liggen op de loer. Die mogen er niet zijn? Een flinke huilbui is ook een manier van loslaten.
Of gewoon even los gaan op een boksbal? Rennen in het bos etc. Even puur fysiek loslaten.

Vooral als extreem moe zijn ook nog een rol gaat meespelen is het heel lastig om jezelf in beweging te zetten. Of dat nu fysieke beweging is, of beweging om de situatie onder controle te krijgen. Structuur, overzicht is lastig te vinden met een hoofd vol chaos.

De ‘ego’ lijken zo hoog op te spelen, dat bijna alles wat er gebeurd of gezegd wordt persoonlijk wordt opgenomen. Bewust of onbewust. De wereld lijkt wat dat betreft één grote chaos van onduidelijkheid te zijn. Onzekerheid speelt voor vele mensen, die proberen vast te houden aan structuren, oude gewoontes. Echter de wereld of de maatschappij verandert en de mens is de oorzaak. De gevolgen zullen gedragen moeten worden. De veranderingen, de andere inzichten, de andere manieren van omgang.

Met name de liefdeloosheid vanuit vele organen, instellingen waarbij een ieder een nummer lijkt te zijn. Empathisch vermogen lijkt veelal onvindbaar daar waar het eigenlijk gehoord zal moeten worden.

Terwijl we wachten wat de komende tijd gaat brengen kunnen we wel onszelf laten omringen door structuur, veiligheid en wat binnen het bereik ligt.

Een luisterend oor, een empathisch vermogen, even ontspanning of mogelijk inzichten zoeken.