Kunnen wij wel echt liefhebben?

Als je vol zit met veroordelingen en je hebt kritiek op alles en iedereen en als je onaardig bent naar jezelf kun je dan aardig zijn voor een ander?
Als je nooit geleerd hebt om van jezelf te houden dan kun je ook niet echt van een ander houden.
De weg naar onvoorwaardelijke liefde is op aarde nog ver te zoeken.

Wij allen moeten aan een bepaald beeld voldoen en kunnen we daar niet aan voldoen dan beginnen de barstjes zichtbaar te worden.
Wij wordt dan al gauw jij en ik en jij blijkt beter te zijn in veel dingen waarin ik niet kan voldoen.
Dus moet ik meer mijn best doen om nog gezien te worden door jou dus ik sloof mij uit om helemaal naar jouw beeld van mij te worden.
En daar komen de scheuren want niemand kan dit volhouden en de liefde zoals het ooit begon tussen twee mensen is een strijd geworden.

Je doet elke dag meer je best en je hoort steeds vaker dat je niet meer zo aantrekkelijk bent en dat je toch echt eens van kledingstijl mag veranderen en of eens een ander kapsel moet proberen omdat je laatst bij de huisvriendin ook zo iets leuks zag.
Wat is eigenlijk je beeld van liefde?
Wat is het ware gevoel als je naar je partner kijkt. In principe heb je niemand nodig om lief te hebben.
Jezelf liefhebben is je hoogste goed en de uiteindelijke bedoeling van je leven op aarde.
Jezelf liefhebben is alles accepteren van jezelf en of je nu een ietwat grote neus hebt of te grote voeten of een kleine of te grote mond of oren of te platte achterste of wat dan ook, het gaat om acceptatie van het zelf. Dan pas kun je ook anderen accepteren zoals ze zijn.

De wereld zou er een stuk aantrekkelijker uitzien als we ieder mens in zijn /haar waarde zouden laten.
Dan zou er geen enkele vorm van jaloezie zijn en respect voor elk mens. Hoe het komt dat het nog steeds niet zo is dat komt omdat we nog steeds niet genoeg van onszelf houden. Er is geen zelf liefde anders zouden we anderen niet zo belagen en veroordelen en elkaar laten zoals we werkelijk zijn.

Dat zou zoveel schelen in de omgang met elkaar als we eindelijk eens de liefde zouden willen zien voor onszelf dan zou het allemaal stromen zoals het hoort.
En hoe hoort het dan? Eigenlijk heel simpel hoor je hebt dan genoeg aan jezelf en je hoeft dan niet steeds de blik op anderen te vestigen.
Dan hoef je niet te kijken naar iemands onvolkomenheden, dan ben je blij met wat en wie jij bent, dan heb je liefde voor jezelf die je laat stromen naar anderen. Dan is er geen haat want je houdt van jezelf.
Dan is er geen fout want jij bent oke.
Dan is er geen mislukking want je bent helemaal goed zoals jij bent.
Uiteindelijk gaat het erom dat je er gewoon bent in al je glorie want in de ogen van onze schepper ben je zo volmaakt als je bent.

Begrip hebben voor de liefde en wat de liefde uiteindelijk is en betekent is een lange leerweg als je vol zit met oordelen.
Als je alles er laat zijn en als je los laat wat je is aangepraat dan ben je pas wie je werkelijk bent.
Een bloem probeert ook niet iets anders te zijn. Een eik probeert ook niet een dennenboom te zijn. Ze zijn daar in al hun glorie en stralen met hun kruin omhoog naar de hemel. Ook een dier probeert niet iets anders te zijn waarom de mens dan wel?

Waarom proberen we uit alle macht allemaal op elkaar te lijken bv omdat dit een schoonheidsideaal is? En wie bedenkt deze malligheid?
Is het niet juist daardoor dat mensen zover van zichzelf af komen te staan dat ze ongelukkig worden omdat ze nooit aan dat zogenaamde schoonheidsideaal kunnen voldoen?
En daar begint het probleem te ontstaan we verdwalen in de mallemolen van het uiterlijke leven en het innerlijk wordt vergeten.

We zijn dan teveel gericht op de buitenkant de materie.
Jammer maar helaas. Dit is de tijd waarin we leven en alleen wij de mens de individu kan het patroon doorbreken.
Maar dit wordt ons hard afgeraden door de grootmachten omdat we er anders niet meer erbij horen en dat is wat wij juist wel willen omdat we onszelf anders ongelukkig gaan voelen.
Lieve mens, kom toch dichter bij jezelf.
Weer thuis in je eigen energie en je eigen leven ipv achter alles aan te rennen wat je zo heel moe maakt.
Kijk eens in je spiegel en blijf eens even kijken. Achter die holle haastige blik zit een ander leven een leven vol van liefde en schoonheid.

Je mag weer terug komen bij die persoon die achter al die façade zit kom maar terug bij jezelf en zie dan wat je jezelf al die tijd hebt aangedaan.
Jouw leven is veel te waardevol om je te verschuilen achter uiterlijkheden.
Je kan het ook leren hoor houden van wie jij werkelijk bent het is echt niet eng of zo.
Neem je tijd maar en ga elke dag eens iets van jezelf waarderen als je wilt.

En niet over iets wat je voor mekaar hebt gekregen in de buitenwereld maar kijk eens goed naar wie je bent.
Voel jezelf eens zitten op je bank, raak je arm eens aan, streel eens zachtjes over je handen alsof je iets heel breekbaars aanraakt en streel zachtjes over je huid.
Wat voel je? Wat gaat er door je heen?
Juist het begin is er al, en als je elke dag die waardering kunt opbrengen voor jezelf en je weer indaalt in je eigen lichaam dan kun je leren om van jezelf te gaan houden door jezelf totaal te accepteren en respecteren voor wie je bent. In alle liefde voor jezelf.

Dat is ware liefde, mooi hè?

Als je hier over eens wilt praten met mij of de andere collega’s schroom dan niet om te bellen. Paragnost– Eddie

Warme knuffel,
Eliza-Lis box 68