We willen allemaal in overvloed leven

We willen allemaal in overvloed leven, hoe komen we daar! Bij het woord overvloed kun je denken aan veel en meer, veel geld, veel spullen, een eigen huis, veel vrienden, een goede relatie, kinderen die het goed doen op school. En dat klopt ook, echter het woord overvloed kent ook nog een andere betekenis.

Deze betekenis is, voelen dat het leven wat er is, overvloed is en geeft, met andere woorden, denken in overvloed. En daarbij horen geen materiële waarden buiten onszelf om.

Omdat we graag meer willen, dat wordt ons meegegeven. Studeer hard, doe goed je best, haal hoge cijfers, dan ben je goed. Sluipt er vanzelf een bepaalde manier van in het leven staan in ons. Onze gedachten richten zich op dat meer. Als ik nu meer wil, zal ik beter mijn best moeten doen. Als ik aanzien wil, een goede baan, dat is meer willen, dan moet ik zorgen dat dat meer er ook komt.

Van kinds af aan worden we wijsgemaakt dat een leven waarin alles klopt, werk, geld, partner, kinderen de weg is die ieder mens behoort te hebben. Als een van deze dingen er niet is, dan zegt de mens tegen zichzelf. Je bent niet goed genoeg. Je bent pas goed genoeg als je datgene hebt wat er moet zijn, zoals de norm is.

Je wijst jezelf af als je zonder werk komt te zitten, je wijst jezelf af of gaat er naarstig naar op zoek als er geen partner is. Je raakt in paniek als je op een leeftijd komt en er nog geen kinderen zijn.

We zijn zo door wat we meekrijgen en zien er zo van overtuigd geraakt dat als dat er allemaal is, dat we dan achterover kunnen gaan hangen, want dan is het beeld compleet. Dan heb je het bereikt wat je moet bereiken, dan voldoe je aan de standaard norm.

De mens zal dus koste wat kost aan de slag blijven om aan die standaard norm te willen voldoen. Die drang is zo groot, dat het een soort van dwang kan worden om het te krijgen en te realiseren. Want stel je voor dat er geen werk is, los van het feit dat je dan zonder geld zit, kan de buitenwereld jou een stempel geven. Je kan het niet, je bent niet goed genoeg, het lukt jou niet. En dat voelt nog meer als een afwijzing.

De mens moet en zal voldoen aan het ideaalbeeld wat door de mens zelf is neergezet. Al dat moeten, al dat presteren, al dat zoeken, het put een mens uit. Het maakt een mens leeg, eenzaam, verbitterd. Zeker als het wat je wilt, lang uitblijft. De armoe, letterlijk en figuurlijk heeft je dan in zijn greep. Met gevolg nog harder je best gaan doen om te voldoen aan wat we vinden zoals het hort te zijn.

Dat je jezelf daarmee aan alle kanten te kort doet, dat zien we niet, althans niet direct. Dat volgt met de jaren, als alles wat we doen en het uitblijft waar we naar op zoek zijn, en het er soms even is, ons niet datgene geeft wat we er bij willen ervaren. Geluk!

De mens zijn manier van leven, de gehaastheid, het moeten, het willen, de zoektocht naar het ideaalplaatje, zorgt er voor dat de mens zichzelf helemaal kwijtraakt. En op een gegeven moment steedas angstiger en banger wordt, omdat datgene waar we vinden dat we als mens aan moeten voldoen, er niet komt.

De mens hoeft niet te zoeken, de mens heeft alles al, als die het maar wilt zien. Alles heb je in je, meer heb je niet nodig. Het zijn de eigen gedachten die ons er van overtuigen dat we niets waard zijn, als we niet voldoen aan een bepaald beeld.

De enige manier om in overvloed te leven, is in te gaan zien dat je er niet naar hoeft te zoeken, dat het een natuurlijk proces is en het jezelf moet gunnen. Dat is wat het is.

Medium Claire