Wat jouw ogen zien en de ogen van een ander

Wat jouw ogen zien en de ogen van een ander. De mens wil van nature er bij horen, want ook wij zijn een kudde. Als je vanuit je eigen onzekerheid er bij wilt horen, ga je kijken met de ogen van een ander. In je hoofd, zonder het in de gaten te hebben, ben je steeds je prachtige zelf aan het verstoppen. Omdat je in je hoofd denkt aan wat anderen van je vinden. Hoe anderen naar je kijken. Of het wel slim is om iets hardop te zeggen, waar die en die bij is. Je past je aan in elke situatie.

Jouw energie is afgestemd op de omgeving, en niet op jezelf. Je bent dus, zonder dat je het zelf weet, de gehele dag bezig om te kijken vanuit de ogen van een ander. Die ogen bepalen hoe jij je zult gedragen, wat je zult zeggen. Je kunt het ook rekening houden met noemen.

Er niet bij horen, geeft ons angst, we zijn dan zo bang dat we buiten de boot vallen en anderen ons gaan mijden. Om die reden gaan we ons gedrag aanpassen aan anderen. En wat gebeurt er dan? Jij raakt jezelf kwijt. En ondanks dat je denkt dat je het goed doet, je doet immers wat anderen van jou verwachten, althans dat is wat jij denkt en zo moet doen, word je alsnog gemeden. Wil de liefde niet lukken en loopt ook op teleurstellingen uit.

Er bij willen horen, en dan doen waarvan je denkt dat anderen dat juist fijn zouden vinden, hopende dat je leuk gevonden wordt, want zeg je tegen jezelf, ik voldoe nu immers aan hun verwachtingen. Het werkt averechts. Het werkt je tegen, als je niet je prachtige zelf bent. Kuddedieren hebben in de gaten als een van de kudde zich gaat aanpassen aan de kudde. Dat willen ze niet en gaan deze afstoten.

Zodra je voelt dat je wordt afgestoten, ga je nog harder je best doen om bij de kudde te mogen horen. Je gaat nog meer kijken door de ogen van de ander en nog meer doen wat je denkt dat je moet doen, om er bij te horen.

Dat doet de mens net zolang totdat hij alles is kwijtgeraakt en moederziel alleen achterblijft. De kudde heeft hem verstoten. Dan volgt een periode van de schuld geven aan de kudde. Ik heb precies gedaan wat jullie van mij verwachten. Ik heb jullie allemaal geholpen, ik heb niemand laten vallen en toch, jullie laten mij vallen. Het ligt niet aan mij, het ligt aan anderen.

Nog steeds kijk je door de ogen van anderen, zoals jij je zou moeten gedragen. Totdat er een moment komt, dat je je volledig afkeert van de kudde. Die kan je gestolen worden. Ga maar door zonder mij. Ik heb jullie niet nodig. Je hebt de kudde wel nodig, alleen de kudde wil jou niet, niet zolang als je niet bent wie jij bent.

Na een lange periode van verdriet, eenzaamheid, terugtrekken, je af en toe laten zien, maar niemand die jou een blik waardig gunt, ga jij als vanzelf je anders opstellen. Je gaat minder rekening houden met de kudde. Je gaat doen wat goed is voor jezelf.

Je begint te kijken door je eigen ogen en te doen wat goed is voor jezelf. En dan gebeurt er iets wonderlijks, de kudde begint je ineens aardig te vinden. Ze komen langzaam dichterbij. Jullie snuffelen wat aan elkaar, heel voorzichtig, nog onzeker, elkaar nog niet vertrouwen. In jou is een besluit genomen, dat zegt. Beste kudde ik bewandel nu mijn eigen pad, niet meer dat van jullie. Jullie kunnen met mij meewandelen, alleen bepaal ik de regels nu.

En ineens sta je midden in de kudde. Je straalt, je bent jezelf. Je zegt wat je voelt in je hart en iedereen hangt aan je lippen. Contacten met anderen geven je energie en je past je niet meer aan. Je voelt je niet meer leeggezogen zoals vroeger. Je kijkt nu niet meer door de ogen van een ander. Je kijkt zelf!

Medium Claire