Leven in het verleden

geconfronteerd wordt. Is het niet zo makkelijk als het geschreven of gezegd wordt.

Het verleden heeft ons gemaakt wat we in het heden zijn. Een mooie zin, en een waarheid. Echter als u in het verleden blijft leven, dan is het niet wat het verleden van u heeft gemaakt. U blijft in het verleden, zonde, want het verleden kan u zo een mooie toekomst geven!

Ja maar … Het doet zo een pijn. Ik heb geen vertrouwen. Vertrouwen kan aan gewerkt worden, het verleden niet dat wijzigt niet meer.

Eigenlijk kiest iemand er zelf voor om in het verleden te blijven leven. Vaak is de rol dan slachtoffer, en dan hoeft iemand geen verantwoordelijkheid te nemen. Niet voor het verleden en niet voor het nu.

Het verleden? Hoe naar het ook is, na een bepaalde leeftijd is iemand zelf verantwoordelijk voor de keuzes die gemaakt worden.

Er zijn uitzonderlijke omstandigheden, zoals dat men last heeft van iemand die stalkt.  Ook dan zijn er keuzes, blijft u in angst? Of gaat u er iets aan doen? Dat wil niet zeggen dat het dan zomaar voorbij is. Maar wel dat u zelf controle neemt.

Controle nemen over het nu. Wat wilt u in het nu en de toekomst? Wilt u ergens naar toe werken? Heeft u mooie plannen? Durft u die weg in te slaan? Of kijkt en blijft u liever in het verleden.

Het verleden, waarin u geconditioneerd werd, als bijvoorbeeld ‘jij kan toch niets’! Wat fijn om dan de keuze te maken om te onderzoeken of u het eigenlijk wel kunt! Een geheimpje, meestal kunt u het wel, en zelfs heel goed!

En zelfs al gaat het niet direct, of wie weet helemaal niet, u weet dan dat u het hebt geprobeerd en misschien een andere weg wilt inslaan.

Het verleden heeft veel geconditioneerd in het hoofd, 10 jaar geleden is niet nu, tijdperken veranderen, mensen veranderen. Ook leerstof of andere zaken. Zake doen, wordt nu heel anders gedaan dan 10 of 20 jaar geleden.

Leer van uw geschiedenis, durf te laten zien, wie u nu eigenlijk bent, zonder angst of aangeprate complexen.

Durf, en u zult uzelf verbazen!