Het loslaten

Het loslaten start als we onszelf hebben losgelaten. Er is niets moeilijker in ons leven, dan loslaten. We zijn geprogrammeerd om vast te houden, zeker als het om liefde gaat. Dat vinden we het allermoeilijkste om los te laten. Liefde van onze ouders, onze partner, onze kinderen. Overal waar liefde bij om de hoek komt kijken, speelt het loslaten een rol.

Loslaten is niets meer dan gedachten over iets loslaten en de emoties die er onder zitten. Ben jij door iets geraakt, op je tenen getrapt, ben je afgewezen, dan voel jij je in de liefde te kort gedaan. Op dat moment komen emoties naar boven, die niet fijn voelen. We blijven denken aan het voorval, het een is groter dan het ander. Het blijft ons raken, omdat we er aan blijven denken. En al dat denke, met bijbehorende emoties, aan datgene wat we maar zo moeilijk kunnen loslaten, zuigt ons helemaal leeg.

We zijn onszelf in de steek aan het laten, we zien niet in dat het vasthouden van het voorval, met de bijbehorende negatieve emoties er voor zorgt, dat we de verbinding met onszelf kwijtraken. Dat we onszelf de vreugde en het geluk en de liefde ontnemen. Dit kan een zodanige erge vorm aannemen, dat we depressief geraken, compleet uitgeput. Dat we gekke dingen gaan doen, als stalken, onszelf iets aan gaan doen, omdat we niet kunnen loslaten.

Vanzelf naderen we een punt, dat we onszelf compleet hebben losgelaten. Nergens is in ons nog iets te vinden van een positieve energie. We zijn een robot geworden, die doelloos, levenloos, zonder enige liefde aan het rondlopen zijn. We kunnen niets anders meer dan alles om ons heen maar loslaten. Het heeft toch geen zin meer, niets heeft nog enig doel. Het glipt toch allemaal weg uit onze vingers.

Dat is het punt dat datgene wat je vasthoudt, gaat loslaten. Dat is het punt dat je jezelf weer begint vast te houden. Het punt van spiritueel ontwaken, de bewustwording begint. Het zaadje is gepland en begint te ontluiken. Er begint iets te stromen, te groeien, eigenliefde wordt mondjesmaat toegelaten.

Er begint inzicht te komen in wat ons is aangedaan, dat we niet alles hebben gekregen, wat we nodig hadden om direct vanaf het prille begin van ons leven, al te groeien en gelukkig te zijn. Er ontbrak iets, er miste iets. Maar als je niet beter weet, weet je ook niet wat er ontbrak. Nu, na dat hele diepe dal, ontluikt er iets. Net alsof je uit een raam naar buiten kijkt en de zon ziet opkomen, een vogel hoort fluiten.

Het zaadje groeit gestaag en wordt groter, je voelt je weer mens worden, maar je voelt ook nu dat je jezelf aan het worden bent. Je ziet kanten van jezelf die je niet eerder zijn opgevallen. Het maakt je blij. Je begint ook op een andere manier te leven. Beter voor jezelf te zorgen, de drukt te mijden, je begint hele bewuste keuzes te maken. Je merkt dat je met jezelf op een lijn zit.

Je laat anderen zien dat ze geen loopje meer met je kunnen nemen, je energie straalt daarvoor te veel kracht uit. Je bent nog steeds heel lief, leuk, aardig behulpzaam, maar op een andere manier. Je laat je niet meer voor een ander zijn karretje spannen als je er geen zin in hebt. Je doet niets meer om de goede vrede te willen bewaren. Die vrede is er gewoon. Door je eigen houding, je aanpak.

Het lijkt net alsof anderen nu veel meer rekening met je zijn gaan houden. Ze zien je nu ook staan, zeggen je gedag, maken een praatje met je. Je voelt je serieus genomen. Het loslaten van de ander, heeft er voor gezorgd dat we onze oude ik ook hebben losgelaten, die bang was, pleasend, geen eigen mening had. En dat alles door je een keer de stoute schoenen te hebben aangetrokken en een goed diepgaand gesprek te hebben gehad met een medium van Paragnost Eddie. Dat heeft je echt tot nadenken aangezet en het eerste zaadje van loslaten geplant.

Medium Claire