Het leven zelf kent geen zwarte bladzijden

Het leven zelf kent geen zwarte bladzijden. Je ziet ze wel voorbijkomen, een plaatje van een boek met een tekst er bij van, jij schrijft zelf elk hoofdstuk. Of een nieuw hoofdstuk kan niet eerder starten, dan dat het oude hoofdstuk is afgesloten. Of het leven kent zwarte bladzijden, die moeten we accepteren, die horen bij het leven.

Weet je, het leven zelf kent geen enkele zwarte bladzijden, het leven kent maar één hoofdstuk en dat ben jij. Jij bent het leven, jij vult dat in en als je het op de juiste manier invult, laat je de zwarte bladzijden allemaal links liggen.

Hoe fijn zou dat zijn zeg, dat het leven alleen maar rozengeur en maneschijn is. Zou dat kunnen, bestaat dat wel. Jazeker wel, het bestaat, sterker nog het is de bedoeling van het leven. Maar wij als mens begrijpen nog niet zoveel van het leven en om die reden worden we geconfronteerd met zwarte bladzijden.

We zoeken ze allemaal zelf op, we storten ons zelf in de afgrond, in een diepe put. Als kind niet, dan ben je overgeleverd aan diegenen die voor jou hebben besloten je het leven te geven. En als de begeleiding tot aan volwassen leeftijd onvoldoende is en geloof mij, als medium, dat is het bijna altijd, dan kom je in aanraking met hoofdstukken in je leven die je liever niet wilt. Dan ontstaan de zwarte bladzijden als gevolg van het hoofdstuk jeugd.

Laten we hierbij voorop stellen dat het niemand zijn intentie is een jeugd van een kind te verpesten. Maar het gebeurt wel, vanuit een eigen onvermogen. Als kind vraagt je hier niet om, je moet er mee dealen en kan een hele grote stempel drukken op de rest van je leven.

Je kunt er angstig door zijn geworden. Je kunt er al je vertrouwen door kwijt zijn geraakt. Je kunt naar jezelf kijken en jezelf niets waard vinden. Ga je dan maar eens staande houden in de wereld, die snoeihard is en veel van ons verlangt. Dan wordt het leven erg zwaar en loop je rond met een gigantische achterstand en zul je met vallen en opstaan steeds wijzer worden.

Wat overigens twee kanten uit kan gaan. Of je sluit je helemaal af, waardoor je ook de liefde voor jezelf afsluit. Of je bloeit op, en laten we hopen dat het laatste gebeurt. Want ieder mens verdient dat.

Om daar te komen, zul je te maken krijgen met zwarte bladzijden in je eigen levensboek. Zo voelen ze aan als je er middenin zit. Zoals gezegd, het kan twee kanten dan opgaan. Of jouw boek blijft zwart qua bladzijden, of je begint je eigen levensverhaal te schrijven en de zwarte bladzijden verdwijnen en je ziet dat al de zwarte bladzijden nodig waren om te zijn waar je nu staat.

Je hebt jezelf leren te omarmen, je hebt jezelf waarde durven gaan geven. Je hebt geleerd dat je wel iemand bent die iets te vertellen heeft en dat al de lessen van het leven jou iets heel moois hebben gebracht, namelijk jezelf vinden en zijn.

Dan is de volgende stap dat je dankbaarheid gaat voelen naar al diegenen die jou zwarte bladzijden gaf, want op dit moment zie je ze nog zo. De volgende stap is dat je tot het besef komt dat er geen zwarte bladzijden bestaan.

Dan ben je waar je wezen moet. Dan heb je jezelf ontdekt, geaccepteerd en heb je jezelf lief. Dan zie je dat het leven je heel veel moois hebt geschonken, je hebt jezelf gevonden. Dan verdwijnen alle zwarte bladzijden als sneeuw voor de zon en kent jouw boek geen enkel hoofdstuk meer.

Jouw boek is een boek geworden van licht en liefde. Je ziet dat je het leven hebt gezien als zwarte bladzijden, maar dat die in feite helemaal niet bestaan. Het waren je eigen gedachten die dachten dat de bladzijden zwart waren.

Medium Claire
Paragnost Eddie