Het leven zelf is kinderlijk eenvoudig

Het leven zelf is kinderlijk eenvoudig. Als kind ben je niet bezig in je hoofd met het leven, laat staan overleven. Je leeft en geen enkele gedachte is bezig, dat het leven zwaar is, tegenslag kent. Ja soms is het eng, maar je gaat er toch voor. Een kind piekert zich niet suf naar oplossingen. Een kind is hier niet mee bezig, die leeft en doet, en de meesten gelukkig met een heerlijke onbevangenheid en onbevreesdheid.

Dan zijn we volwassen, maken van alles mee en al dat alles wat we meemaken, houden we vast in onze gedachten. En al die gedachten gaan maar door, er is helemaal geen sprake meer van onbevangen in het leven staan. Er moet ineens heel veel, we willen er bij horen, we willen gezien worden. We maken ons zorgen over werkelijk van alles. Geld heeft ons in de macht en voor we het weten zijn we 40 jaar verder en zijn we door het leven ingehaald.

Dan raken we dingen in ons leven kwijt, oh en dan zijn de poppen helemaal aan het dansen. Want dat wil je niet, je leven staat op zijn kop, nog meer zorgen er bij. Denk eens aan dat je kind was. Je huilde even als je een schaafwond had en werd opgelost met een knuffel en een pleister. Je was verdrietig als je verhuisde en je beste vriendjes of vriendinnetjes niet meer bij je had. Maar er 24 uur per dag mee bezig zijn. Het kwam als kind niet in je op. Je leven was in die tijd zorgeloos en je genoot, je deed. Niet bezig met alles wat eventueel mis zou kunnen gaan, of jezelf over de kop werken. Wel leer je in je kindertijd je gedrag aan en dat kan omslaan in pleasegedrag en jezelf wegcijferen. Als dat zo is, dan beginnen de zorgen en angst in je hoofd bepaalde vormen aan te nemen.

Het rondlopen met kopzorgen ontstaat, doordat we niet onszelf zijn, we mochten dat niet zijn. We leven dan ons eigen leven niet, we leven het leven van anderen. We willen het voor de ander goed doen, we willen bij de ander in de smaak vallen. We willen dat de ander ziet dat we ons best doen. Ondertussen het kinderlijk eenvoudige leven kwijtraken. En als een kind op volwassen leeftijd bezig zijn. Maar hopen dat je alles goed doet.

Zonder dat je er erg in hebt, ben je bezig toneelspeler te zijn. Daardoor gaan je gedachten met je aan de haal. Je bent in gedachten maar bezig die persoon neer te zetten, zoals je hoopt dat de buitenwereld er blij mee is.

Je ontneemt jezelf hierdoor je eigen ik, die verdwijnt op de achtergrond. Als je zou leven zoals jouw eigen ik het je aangeeft, dat had je een kinderlijk eenvoudig leven. Je liep niet op je tenen, je maakte jezelf niet gek, je had ook geen last van angsten en afwijzing. Of bang je partner of je baan kwijt te raken. Je was niet bezig wat anderen wel niet van je vinden. Je zou denken, ach, er wordt toch wel over mij gekletst, moet ik mij daar mee bezig houden. Zonde van mijn tijd.

Zie je waardoor we het leven zelf onnodig ingewikkeld en gecompliceerd maken, terwijl het leven zelf kinderlijk eenvoudig is. Als jij bent wie jij bent, dan gaat alles vanzelf. Maar ja, hoe weet je nu wie jij bent? Dat is ook hel simpel, als je gedachten niet aan het hollen en vliegen zijn, je geniet van elke stap die je zet, van elk woord dat je uitspreekt, dan ben je jezelf. En je niet druk maakt of alles wel perfect gaat.

Het is alleen zo, dat we als mens ons gaan aanpassen aan iets, waarvan niemand eigenlijk weet wat dat iets is. Dat aanpassen dat sluipt er langzaam in, in je kindertijd. Als we onvoldoende te horen krijgen dat we goed zijn, mooi, zijn of onze ouders trots op ons zijn. Dan gaan we onze eigen ziel verloochenen.

We gaan dan heel hard ons best doen om aan anderen te laten zien, dat we wel goed genoeg zijn, met cruciale gevolgen. Jezelf kwijtraken en leven naar de waarden van anderen. Aangezien niemand dit volhoudt, komen we op een gegeven moment allemaal met onszelf in de knoei en zoeken we hulp bij spirituele hulpverleners. We klampen ons eerst vast aan alles wat er ooit was. Dat willen we terug en vragen of het weer terugkomt aan het medium of paragnost die we consulteren.

Datgene wat er was, het was niet goed, het kan wel terugkomen, maar in een andere vorm. Eerst zal jij het leven op een kinderlijk eenvoudige manier moeten gaan leven, pas dan gaat het leven voor jou terugkomen. Dan zie je dat het leven zelf kinderlijk eenvoudig is, mits jij jezelf bent. En datgene wat er was, je kijkt er nu naar en je denkt bij jezelf, wat heb ik mijzelf gek gemaakt zeg.

Medium Claire