Gedumpt en het maar niet kunnen accepteren

Gedumpt en het maar niet kunnen accepteren. Je bent gedumpt, zonder tekst en uitleg, en inmiddels al een paar maanden verder. Het grijpt je nog steeds naar de keel. Je bent al begonnen met therapie, je ziet wel in dat er iets moet gebeuren, maar je kunt het niet accepteren.

Gedumpt worden, zonder tekst en uitleg, voelt als een karaktermoord. Zolang het antwoord uitblijft, blijven we in ons hoofd er naar gissen. Het liefst willen we die ander er over spreken, zodat we onszelf kunnen verlossen van die helse pijn, waar je mee opstaat en naar bed gaat. Dat dat gesprek niets gaat toevoegen, heb je zelf nog niet door. Hij kan de waarheid niet vertellen, durft hij niet, dan had hij je niet zomaar gedumpt.

Het zuigt je leeg, je weet je geen raad meer en zoekt contact met een medium. Je allereerste vraag is, komt de ander terug. Dat verlangen in je is zo intens en nog zo groot. Je wilt de antwoorden, je wilt de ander terug, je hebt je er compleet in vast gebeten. Het is oorlog in jezelf, je bent niet bij machte die te stoppen.

Het medium ziet wat er is gebeurd en ondanks de antwoorden van het medium, die je niet eens echt hoort en laat binnenkomen, praat je verder, een aaneenschakeling van woorden die je pijn diep van binnen weerspiegelen.

Dit kan hij toch niet maken, ik heb er recht op. Ik wil hem spreken! Hij heeft mij inmiddels al voor stalker uitgemaakt, omdat ik hem nu een paar keer achter elkaar een berichtje heb gestuurd, geen antwoord uiteraard. Zeg het mij, ik wil hier vanaf, ik wil vrede in mijzelf. Zo kan ik niet verder.

Diegenen die het verlies niet kunnen verkroppen, niet kunnen loslaten, gaan er compleet aan onderdoor. Wat je ook als medium zegt, het komt niet binnen. Als gevraagd wordt hoe ze het op kunnen lossen, wordt die oplossing van de hand gedaan.

Hij, hij is het antwoord, ik wil hem terug in mijn leven, gaat dat nog gebeuren? Nee, zegt het medium en het zou heel goed kunnen dat hij je weer gaat opzoeken en dan, dan wijs jij hem af. Je kan het niet meer opbrengen. Dat geloof ik niet, dat begrijpt het medium maar al te goed.

Wat gebeurt hier, waarom gooien we ons eigen leven compleet overhoop en onszelf te grabbel voor een ander! Komt dat omdat de ander weigert tekst en uitleg te geven? Ja, maar is niet de hoofdreden. Degene die zichzelf helemaal naar de knoppen aan het helpen is, heeft de waarde van zichzelf nog nooit gezien.

Diegene die op een put afstevent, heeft zichzelf nog nooit lief gehad. Alle liefde die ze hebben gevoeld in hun leven, kwam van anderen en altijd mondjesmaat. Kruimeltjes, daar namen ze al genoegen mee.

En zolang ze niet inzien dat ze zelf de veroorzaker zijn van hun intense verdriet, zakken ze verder weg in het moeras. Totdat ze op zijn, compleet op, niets meer functioneert, dan moeten ze wel. Ze zullen iets moeten gaan doen. Dit noemen ze kracht naar kruis. Het kruis wat ze hebben moeten dragen. met het bijhorende lijden is nodig, om ze wakker te schudden, in te laten zien, dat ze zichzelf hun hele leven lang al aan het afwijzen zijn en om die reden ze telkens een partner treffen die hun niet geeft wat ze nodig hebben. Ze hebben geen idee wat ze nodig hebben en niet bij machte dat te laten zien.

Het zijn vaak vrouwen die aan de buitenkant goed voor zichzelf zorgen, er tip top uitzien, letten op wat ze eten, maar verder, hun innerlijk voeden, hun eigen ziel te durven omarmen, ze hebben geen idee hoe dat werkt.

Zolang de mens zichzelf afwijst, zolang de mens zichzelf niet ziet staan, zal een ander je ook niet zien staan en plompverloren zonder tekst en uitleg je dumpen. Je hebt de ander immers zelf nooit laten zien dat je het verdient met respect te worden behandeld. Er is geen respect voor jezelf.

Medium Claire