Even de weg kwijt?

Momenteel gebeurd er veel, zoveel dat menigeen de weg kwijt is. Daar waar men een aantal jaren geleden heel zeker was van de weg die men insloeg, is nu een volkomen onzekerheid voor in de plaats gekomen.

Oorzaak van die onzekerheid is een combinatie van factoren, waarvan niet iedereen bewust is. Naast de reguliere puinhoop die veroorzaakt door de mensen in de economie en politiek waarbij verdeel en heers steeds meer zichtbaar is.

Denk alleen al eens aan alle voeding schandalen, de medicijn industrie en meer.

Dat geeft al genoeg chaos, de wereld is verandert en dendert voort in alle veranderingen en extremen. Gelukkig is er een tweedeling van mensen die het graag anders willen. De mensen die positief blijven en op welke manier dan ook de wereld willen steunen. Maar ook deze mensen worden weleens van hun pad afgehaald. Vaak hebben velen onderling contact, en gaat men een ander soort bewustzijnsproces in. Kan men elkaar hierin steunen al is het alleen al herkenning.

Op het moment dat ik dit stukje schrijf, hoor en zie ik vele mensen die even niet meer weten wat hun pad is. Een tijdje terug schreef ik al over grenzen veelal zijn deze jaren overschreden waarbij lang niet altijd de waardering in evenwicht is geweest. Nog steeds overigens.

Verplichtingen die anderen denken iemand te mogen opleggen. Het negeren van meningen. De eisenpakketten van opleidingen. Het is teveel geworden.

De media die op allerlei manieren naar binnen dringt, de hoeveelheid aan informatie. De laatste maanden de vele bedrijven die failliet zijn gegaan. Tot en met vechtende mensen op de laatste uitverkoop dagen.

Vechtend over de hoofden van de mensen die hun baan net kwijt zijn, een bedrijf dat zijn leverancier niet kan betalen. Ook vele van de leveranciers zullen failliet gaan.

Soms vond ik het hilarisch dat er dan toch nog mensen zijn, die een groot vertrouwen hebben in het grote bedrijf waar zij werken. Dat kan niet failliet hoor!!

Bovenstaand zijn enkel aardse feiten, die gaande zijn, in het hier en nu. Nu de ‘andere’ wereld. De energieën gaan flink tekeer. Naast de planeten en sterren, voor degene die ‘het als waar aannemen’ het buitenaardse, de negatieve en positieve energieën het gaat aan alle kanten als een storm tekeer.

Sommige noemen het de tegenwerkende krachten, zoals ik laatst ook schreef over de klevende energieën. Veel mensen die depressief zijn, of net wat minder in een dip zitten, maar geen plezier meer in het leven hebben.

Soms heeft het met verkeerde keuzes vanuit het verleden te maken. Lang niet altijd, soms zijn keuzes gedwongen genomen en komt men nu terecht in een besef van wat wilde ik nu eigenlijk zelf ook alweer. Om er vervolgens achter te komen, dat men het zelf niet meer weet. De tijdens zijn verandert, de keuzes van vroeger zijn niet voor nu, je bent een ander mens inmiddels geworden door de levenservaring lessen. De spiegel of irritatie die door de maatschappij naar binnen is gedrongen.

Opleidingen die zijn opgedrongen, registraties, verenigingen steeds meer bemoeienissen. Werk waarbij de leidinggevende geen boodschap had/heeft aan dat ‘jij’ niet meer kan, om welke reden dan ook. Kortom de maatschappij is verandert.

Maar hoe nu verder? Hoe nu de weg vinden?

De eerste confronterende vraag is daarin:

Wie ben jij? Niet wat en van wie ben jij wat? Dus niet ik ben de moeder, dochter, zoon etc. Maar WIE BEN JIJ?
Waar heb jij plezier in? Echt plezier van binnenuit!
Leef jij zoals jij wilt? Doe je wat jij wilt?
Eet jij wat jij wilt eten?
Dit zijn maar een paar vragen, maar ze zullen je op de weg zetten.

Mijn confrontatie was toen ik in de muziekwinkel met mijn zoon was, daar zag ik Djembe’s en Conga’s en weg was ik. Later zei mijn zoon, weet je dat je al in geen jaren meer met muziek bezig bent geweest, laat staan naar een muziekinstrument hebt gekeken.

Volgende maand ga ik de Conga’s halen, en weer plezier hebben in muziek. Daar was ik toch ‘even’ de weg kwijt.

Maar de weg kan dus weer gevonden worden.