Een opgekropte traan
Een opgekropte traan. Al is het er maar één, een opgekropte traan, deze traan kan zoveel verbergen, kan zoveel tegenhouden. Kan je zo in alles belemmeren, die ene opgekropte traan. Soms weten we niet dat die er is, we gaan door, we moeten door. We hebben geen tijd om de tranen te laten stromen. Het mag niet, of het kan niet, je staat het jezelf niet toe. Zoveel redenen zijn er te bedenken en toch die traan, die ene traan, die zit je dwars en als je hem niet laat gaan, dan blijft het leven aan je voorbijgaan en stilstaan.
Soms weten we niet wat er diep van binnen in ons leeft, het is de normaalste zaak van de wereld geworden, we hebben het verstopt, ver weg, om het maar niet te hoeven voelen en aan toe te hoeven geven. Het kunnen tranen zijn van jaren geleden, van onverwerkt verdriet. Het zijn vaak tranen die al hebben gestroomd, toen ons werd pijn gedaan.
Toen hebben we besloten nooit meer, nooit meer zal iemand mij nog pijn doen en je ging door, je sloot een deur met een harde klap en je vergat wat er achter zat. Er zijn momenten dat je terugdenkt aan die tijd, de gedachten wisselen zich af van vreugde naar verdriet, waarbij de pijn soms heftig kan zijn.
De antwoorden waarom die heb je nog steeds niet en onbewust van wat er diep in jou nog zit, heb je je leven weer op de rails gekregen. Je was gebroken, totaal ontredderd, de confrontatie kon je niet meer aan en zo ben je verder gegaan, met onverwerkt verdriet en daarom brandt er af en toe een traan.
Dan, midden in de nacht, je wordt wakker, dat ben je niet gewend, je kunt de slaap niet vatten en gedachten gaan terug naar die verschrikkelijk mooie tijd en je laat die traan gaan, het mag, je begint het te accepteren en los te laten. De traan heeft zijn weg gevonden en laat zich zien, je laat het toe, het mag, eindelijk de verlossing en je valt weer in slaap.
De volgende ochtend, als je opstaat, ervaar je iets diep van binnen, het voelt als een verlichting en je denkt even terug aan de nacht die achter je ligt. Die nacht waarin je wakker werd en een traan liet. Je voelt je lichter, blijer, energieker.
De traan heeft je verlost van de pijn en het verdriet dat je al die jaren met je hebt meegedragen. Je ziel heeft zich laten zien aan jezelf en vroeg jou, wil je mij weer liefhebben. Je ziel heeft je schoongewassen met die ene traan. Je ziel is nu weer van jou, je durft hem weer te omarmen. De waarom vragen zijn verdwenen als sneeuw voor de zon. Je kunt het leven weer aan, alle blokkades zijn opgeheven, je voelt de energie weer.
De zingeving van het leven heb je weer terug en je kijkt jezelf de volgende ochtend vol in de spiegel aan. Je wordt blij van wat je ziet, je ziet jezelf ineens weer staan, de donkere wolken zijn verdwenen, het innerlijk worden verscheurd is opgelost en je durft weer.
Je durft weer te zijn, je durft weer je te laten zien aan de wereld, je bent blij als je de deur uitloopt. Collega’s op je werk zeg je enthousiast goedemorgen, je krijgt de hele dag positieve opmerkingen, en waar je je ander druk over maakte, wimpel je nu weg met een lach.
Je durft je weer open te stellen voor de liefde en je weet nu hoe dat werkt, je levert de liefde voor jezelf nooit meer in. Nooit meer, want wat je nu voelt, laat je je niet meer ontnemen. Als de ander jou accepteert zoals je bent, en je bent er zelf inmiddels van overtuigd dat je prachtig bent, dan mag die blijven, anders niet.
Medium Claire