De samenleving als een voedingsbodem
De samenleving als een voedingsbodem voor angst, depressies, burn out
Tegen de klippen op, zijn we bezig om te zorgen dat we niet verder afglijden met zijn allen. Maar is het tij dan nog te keren? Maken we er zelf niet een zooitje van, door alles wat we ontwikkelen en de manier waarop we momenteel samenleven? Werken we daarmee zelf niet in de hand dat angst normaal begint te worden, ieder mens in zijn leven niet meer ontkomt aan een depressie en we pas wakker worden na een burn out?
Hoe sterk je ook in je schoenen staat, hoe goed je weet wat wel en niet goed voor je is. Er is bijna geen ontkomen meer aan. De samenleving is een voedingsbodem om alles wat we nou juist niet willen, te krijgen. Lange tijd hebben we gedacht dat we het met pillen en hulp konden oplossen. Daar komen we van terug. We lossen het hier niet mee op, we maken het alleen maar erger.
Helaas dringt dit nog niet tot de beleidsmakers door, die hebben maar een blik, een goed draaiende economie, iedereen aan het werk en streven naar gelijkwaardigheid. Het is een mooi streven en voor lange tijd was het ook de juiste manier. Maar we zouden nu heel eerlijk naar onszelf moeten zijn en moeten durven aangeven, het is tijd voor een hele grote verandering.
Het gros van de mensen is niet gelukkig. Het gros van de mensen is overspannen, is chronisch moe, kan het werk en de dagelijkse druk niet meer aan. Wil zich het liefst terugtrekken uit het dagelijks leven, om dat hoofd maar stil te krijgen. Om die druk niet meer te hoeven voelen. Bang voor de angst, bang om uit te glijden, bang om zichzelf te zijn.
De overvloed aan informatie, die we nu tot onze beschikking hebben, zorgt er voor dat het hoofd altijd aanstaat en nooit meer de tijd krijgt om te herstellen. Ieder mens is zo langzamerhand verslaafd aan zijn telefoon. De drang om er op te kijken, alles te willen zien, lezen en horen, is een epidemie. De stroomversnelling waar alles momenteel in gaat, daar is de mens niet op gebouwd en voor gebouwd.
De voedingsbodem die onze samenleving biedt, geen toekomstperspectieven, het najagen van succes en materiële zaken, waar we constant op worden geattendeerd, door reclames en mooie plaatjes, werken als vanzelf depressies in de hand. Het willen meetellen, het scoren, zoeken naar wegen om belangrijk gevonden te worden. Je best doen om mee te tellen, werken een burn out in de hand.
De mens staat niet meer centraal in de samenleving, we hebben andere zaken te belangrijk gemaakt boven onszelf. Wil je nog mee kunnen komen, dan moet je wel een masker opzetten, dan moet je wel keihard werken, en waarvoor? Om elke keer een nieuwe auto aan te kunnen schaffen, een nieuwe versie van een smarttelefoon? Is dat wat ons gelukkig maakt?
Het is de maatschappij zelf die dit alles in de hand werkt. En die druk van de maatschappij is zo groot, dat kinderen al onder de druk beginnen te bezwijken. Ouders niet meer bij machte zijn het kind datgene mee te geven wat het nodig heeft. We zijn met zijn allen in een impasse terecht gekomen, waar geen ontkomen meer aan is.
Dit alles werkt een brein in stand die het niet volhoudt, in disbalans raakt. Er ontbreekt iets in ons leven. De verbinding met onszelf. We komen daar niet meer aan toe, nemen en gunnen ons de tijd er niet meer voor. We zijn alleen maar bezig met alles buiten onszelf om. Dat maken we te belangrijk. De gevolgen zien we terug. Rekening houden met wat een ander denkt en zegt en daarop reageren. Willen zijn zoals een ander is. Maar wie ben jij, wat wil jij. Waar vaar jij goed bij?
Je mist een houvast, wie weet kun jij je houvast vinden in de spirituele wereld. En zijn een paar goede gesprekken met een medium of paragnost zomaar de oplossing. Om wijzer te worden, inzichten te krijgen en de verbinding met jezelf weer te herstellen. Dan verlos je jezelf van de voedingsbodem die de huidige samenleving je biedt. Je kunt er dan op jouw manier in functioneren.
Medium Claire
