De beschadigde mens

De beschadigde mens. Wel eens heel bewust bij stilgestaan en voor jezelf je leven vanaf geboorte eens de revue laten passeren en gekeken, en gevoelt of je beschadigingen hebt opgelopen. Want niemand ontkomt er aan, dat die in het leven en door het leven wordt beschadigd.

Eigenlijk direct al, als je het levenslicht ziet, begint de beschadiging. Er is namelijk bijna geen ouder te bekennen, die zich van te voren heeft afgevraagd of die in staat is jou op de juiste manier te begeleiden naar volwassenheid.

Er is bijna geen enkele ouder die weet heeft hoe die begeleiding naar volwassenheid vorm gegeven dient te worden. Ja, ze hebben weet van flesjes melk, schone luiers, een roze wolk, babykleertjes, speentjes, een kinderwagen, een maxi cosi hoe of die veilig in een auto neergezet moet worden. Maar wat ze moeten doen om jou op de juiste manier te begeleiden, zodat jij uitgroeit naar een volwassen persoon, die weet wat eigenliefde is, die geleerd heeft op zichzelf te leren vertrouwen, die geleerd heeft respect af te dwingen. Die begrijpt wat angst met je kan doen, hoe je dat kunt voorkomen. Die je geleerd heeft naar je lichaam te luisteren. Is dat bij ouders bekend?

Allemaal zaken die van ongelooflijk belang zijn, waar geen mens buiten kan en ze niet voorgeschoteld krijgt. Zodra jij het levenslicht ziet, betekent het voor je ouders, 20 jaar van hun leven ten dienste stellen van jou. Dat doen ze niet alleen voor jou, ook voor zichzelf. Dat ze jou zo rond je 20ste met een gerust hart kunnen loslaten. Je bent levensproof gemaakt.

Wie is dat op zijn 20ste! Bijna niemand, nee, maar dat is toch ook helemaal de bedoeling niet, we moeten toch ons hele leven leren. Dat klopt, we blijven leren, alleen beginnen de meesten op hun 20ste met een achterstand, beschadigd, liefde is hun ontnomen. Ze hebben de liefde ingeleverd en weten dat niet.

Dus doen we braaf wat ons als geconditioneerd gedrag is meegegeven, we weten niet beter. Komen we rond ons 40ste in de hel van het leven terecht. Ontdekken we al onze beschadigingen, en wat te kort zijn gekomen, wijzen we eerst naar iedereen en alles. Om dan tot de conclusie te komen, dat je alles al bezat waar je zo lang naar op zoek bent geweest, maar niemand je het heeft verteld verdorie.

Dan word je weer boos, zonde van al die jaren, denk je dan, waarom heeft niemand mij dit niet direct geleerd, dat ik eerst van mijzelf moet leren houden, voordat ik het leven volledig durf te omarmen, zonder angst en beven. Dan kom je in de acceptatiefase. Je maakt je nergens meer druk over, kunt genieten als je alleen bent en je kijkt naar de rest en denkt bij jezelf.

Doen jullie maar lekker, ik zie de beschadigingen waarmee je rondloopt, zou het wel van de daken willen schreeuwen, maar ik weet inmiddels dat dit helemaal geen zin heeft, en ik last heb van ergernissen. Slaap maar door, jullie worden ook een keer wakker en krijg je de hel die ik gelukkig achter mij heb kunnen laten.

Het is zo ongelooflijk doodzonde dat we beschadigd worden, want het is niet nodig. We leren heel veel, en wat we leren haalt ons weg bij datgene wat het meest essentieel is in een mensenleven. Liefde.

En als het woord liefde valt, associëren we dat direct met een persoon buiten onszelf om. Liefde is niet iets met een ander. Het is iets tussen jou en de liefde, dat moet een goede match zijn. En als die match er is, dan zie je wel of er een match komt met een geliefde.

Je zoekt nergens meer naar, het verleden kun je laten rusten, de toekomst stel je doelen voor en gooit ze de lucht in, het universum zorgt goed voor jou. Je hebt ongelooflijk veel geleerd van een paragnost die je trof op Paragnost Eddie, die liet je beschadigingen zien en toen gingen alle alarmbellen af bij je. Dat was het startsein voor een wedergeboorte.

Medium Claire