Als een ander je pijn doet, kunnen we helen

Als een ander je pijn doet, kunnen we helen. Boos worden we, giftig soms, en radeloos als een ander ons iets aandoet. Het komt zo hard aan en je zit ineens met zo ongelooflijk veel vragen. Ook het ongeloof, en het niet begrijpen waarom die ander je zo’n pijn kan doen. Het raakt je diep en het doet heel veel pijn.

Hoe hard het ook klinkt, je bent met jezelf in een groeiproces terecht gekomen en jij bepaalt zelf hoe lang of je er over doet. Die ander die jou pijn heeft gedaan blijven willen vasthouden en alle bijbehorende emoties, werk je je persoonlijke groei door tegen. En blijft de pijn in stand.

Diegenen die contact zoeken met spirituele hulpverleners, als mediums, healers, koffiedikkijkers, waarzeggers stellen vaak allemaal de vraag wanneer diegene die ze pijn heeft gedaan, weer terugkomt. Of er nog contact komt, of dat het nu echt voorbij is.

Hier zit zo’n enorme tegenstrijdigheid in, iemand terug willen die je pijn heeft gedaan. Wel eens bij stilgestaan waarom je in godsnaam iemand terug wilt die jou alle hoeken van de kamer heeft laten zien. Niet letterlijk, maar wel je te kort doet en pijn doet. Liefde kent geen pijn, nooit. De ander heeft je vertrouwen geschaad, wel eens bij stilgestaan.

En ja, we doen het allemaal, ondanks pijn de ander terug willen in ons leven, schijnbaar hebben we dit nodig om er ergens achter te komen. Om er achter te komen dat we zelf ook iets waard zijn, dat we onszelf ook lief mogen vinden. Dat we ook belangrijk zijn, dat we ook meetellen. Dat we dit nooit meer moeten toelaten en tolereren.

Voordat we daar achter zijn, gaan we eerst door een hel. Een hel waarin we constant pijn worden gedaan door veel mensen. De pijn die het hardst aankomt is van je geliefde. Maar die pijn is het niet die je zo raakt. Die pijn heb je al veel eerder opgelopen. In je kindertijd, maar daar ben je je nog niet van bewust.

Zeg nou zelf, waarom accepteer je dit allemaal? Waarom laat je jezelf pijn doen? Is dat niet heel gek dat zoveel mensen hiervoor kiezen? Want we hebben allemaal de ruimte om keuzes te maken, maar schijnbaar willen we datgene wat ons pijn doet, smachtend terug.

Ga eens terug in gedachten naar je kindertijd. Voelde je je geliefd, welkom? Werd dat door je ouders uitgestraald en lieten ze je het voelen? Alle pijn op volwassen leeftijd komt voort uit onze jeugd.

Het is niet de partner, je baas, een vriendin, die je pijn doet. Ze doen het wel, maar de reden er achter is, dat je pijn bent gedaan in je jeugd. Onbewust heb jij gevoeld dat je misschien helemaal niet welkom was. Heb je ervaren dat je ouders altijd strijd hadden en jij je afvroeg, hoort dit zo. Ze deden elkaar dus ook pijn. Alles wat je ziet als klein kind neem je over. Je bent toen gaan vragen om aandacht, want je wilde dat je ouders je lief zouden vinden.

Daar komt de pijn op latere leeftijd vandaan. En je weet dus eigenlijk niet beter dan dat mensen elkaar pijn doen, dus accepteer je het. Blijf je er in hangen, als kind had je ook geen keuze. Je blijft het toestaan, net zolang totdat je als volwassen persoon ineens gaat inzien.

Dit is niet normaal, dit is bizar, belachelijk. Mensen horen elkaar geen pijn te doen en als iemand vanaf nu mij nog een keer pijn doet, ben ik heel radicaal en mag die vertrekken. Je pikt het niet meer, je zal het nooit meer toestaan.

En het ironische is, het gaat je dan ook nooit meer overkomen. Dat heeft te maken dat jij 180 graden bent veranderd. Hopelijk for the best. Er zijn er die veranderen en sluiten zich compleet af voor de liefde. Maar de meesten gelukkig, die gaan de pijn in hun leven, achteraf zien als helen. Pijn heeft hun in laten zien, dat de pijn nodig was, om zichzelf te kunnen vinden en helen van oude wonden.

Medium Claire
Paragnost Eddie