Haast is de norm van tegenwoordig
Haast is de norm van tegenwoordig. Vroeger hadden we zondagrust, een verplichte dag waarin niet werd gewerkt, gewinkeld. Alleen die beroepen werden uitgeoefend die strikt noodzakelijk waren. In de ochtend ging je als gelovige in je nette kleren naar de kerk. De rest van de dag werd doorgebracht, hetzij met een bezoek aan familie of vrienden.
Het was in de praktijk een opgelegde dag om niets te hoeven doen. Tijd te besteden aan het gezin en verbindingen. Steeds meer en meer verdween deze manier van tijdbesteding op de zondag op de achtergrond..
Of deze dag heeft bijgedragen aan het feit dat in de tijd dat deze dag er was, de mens minder gehaast was, kan ik niet aangeven. Zelf weet ik wel, dat ik als kind zijnde mij herinner in nette kleren, met lakschoentjes naar de kerk.
Strik in het lange blonde haar, en als meisje wilde je natuurlijk een leuk tasje en daar ging je. Vaste prik naar de zondagdienst. Waar je niet zoveel van begreep, maar je wist wel, dit is de dag dat je de middag je gaat vervelen.
Dat vervelen vond je toen helemaal niet leuk. Achteraf gezien was het niet zo gek. Je hoefde niets, je moest jezelf vermaken, dat gaf op een bepaalde manier rust en je ontwikkelde samen met elkaar, als kinderen, je creatieve geest.
Deze invulling van de zondag is volledig verdwenen. Nu zijn 7 dagen in de week praktisch alle dingen te doen, die ook op andere dagen in de week gedaan kunnen worden. Werken de meeste mensen toch nog niet op die dag. Maar er is iets anders voor in de plaats gekomen, geeft een paragnoste van Paragnost Eddie aan.
Vermaak! Wat is een zondag, of een andere vrije dag, als je niet op die dag iets gaat doen? De mens is nu zo geprogrammeerd dat die vermaakt dient te worden en wil worden. Elke dag moet er wel iets. En al nemen we ons voor een dag niets te plannen, toch moet er die dag iets gebeuren. Net alsof we niet meer zonder kunnen.
Zonder wat, zegt de paragnost van Paragnost Eddie? Haast, rennen, vliegen, doen, want als je even 5 minuten voor jezelf hebt, pakken we onze mobiele telefoon erbij. Niet zo gek dat we ons altijd gehaast voelen, wat stress geeft. Wat er voor zorgt dat onze motor altijd stationair loopt. En net als bij een auto, heeft onze motor iets nodig om te kunnen blijven lopen, als een zonnetje.
Haast is de norm van tegenwoordig en om die reden veel korte lontjes, snel geïrriteerd zijn, geen tijd om een ander respect te geven, te groeten. We zijn vaker onaardig en met een ongezouten mening, dan dat we even nadenken wat wijsheid is om te doen.
Overal vliegen we bovenop, waag het niet om mij iets wijs te maken of te vertellen. Zal je krijgen. Kijk ook maar naar ons koopgedrag, bedrijven dragen aan ons haastgedrag graag een steentje bij. Vandaag besteld, vanavond nog in huis!
We jagen onszelf de hele dag op, zodanig dat zelfs slapen maar een lastige bijkomstigheid is. En ondertussen maar niet begrijpen waarom ons leven niet loopt, zoals we het zouden willen zien. Waarom we altijd moe zijn, tot een burn out aan toe, een overspannenheid.
Haasten als norm, je zult het wel merken. Het lijf is daar niet voor gebouwd. Er komt een keer een hamer en dan! Een flinke innerlijke strijd. Ik kan niet stilzitten, hoor je dan als spiritueel consulent van Paragnost Eddie. Deze persoon heeft nog een lange weg te gaan. Maar komt er wel, zeker onder begeleiding van een stresscoach van Paragnost Eddie.