Jouw kern is niet mijn kern

Ieder mens wordt geboren met een eigen kern en al deze kernen zijn uniek. Jij bent dus uniek, maar in de ogen van een ander, ben je anders dan hij of zij. En dit veroorzaakt enorme verstoringen. Hoe mooi zou het niet zijn, als we er van doordrongen worden dat jouw kern de mijne niet is. Wat voor positieve gevolgen zou dat hebben? Als ons wordt verteld telkens weer dat ieder mens uniek is en een eigen kern heeft en anders is dan jij, dan ga je anders er mee oom. Dan ga je er anders naar kijken. Dan zie je waar het aan schort nu en begrijp je ook waarom je hulp zoekt in het spirituele. Het geeft je houvast.

Je hoofd bepaalt, die heeft de macht. De mens legt de nadruk op de intellectuele ontwikkeling en gaat daarbij voorbij aan de kern van ieder mens. Dit uit zich al op zeer jonge leeftijd in de vorm van pesten, afwijzen, respectloos naar elkaar zijn, een ongezouten mening geven, omdat je vindt dat die ander anders is dan jij en dat mag niet, dan hoor je er niet bij.

Als mijn kern niet jouw kern is, kun je dan begrijpen dat ik ben zoals ik ben en dat ik begrijp dat jij bent zoals jij bent. Dat ik mijn kern volg en jij de jouwe! Dat als we daar in onderwezen zouden worden, ik jou op de eerste plaats veel beter zou begrijpen en op de tweede plaats jou veel meer in je waarde zou laten. Dat ik dan ook begrijp dat jij de dingen anders doet, dan ik en dat ik naar jou kijk met een andere blik! Dat ik ineens zie dat zoals jij het doet, ik daar van kan leren en jij van mij kan leren.

Dat het dan ineens zoveel fijner wordt, want ik voel mij hierdoor gezien, meetellen. Ik voel ineens veel minder boosheid, jaloezie, al die negatieve emoties die ik elke dag weer voelde, die verdwijnen nu als sneeuw voor de zon? Dat is bijzonder. En we praten anders. We willen niet meer de baas zijn over de ander, we willen niet meer onze mening opdringen. Want ik weet nu dat jij een andere kern hebt dan ik. Die respecteer ik.

Is dit een gekke gedachte? Is dit van mij wellicht denken in Utopia? Nee, het is waar wij momenteel met zijn allen naartoe aan het groeien zijn. Alles gaat in golfbewegingen. We komen uit een lange periode van braaf zijn, naar elkaar kijken en je vond dat die ander het in jouw ogen niet goed deed, maar je hield je mond, want je had geleerd de ander te respecteren. Je had geleerd nederig te zijn. Je had geleerd altijd klaar te staan voor die ander, dat deden we allemaal zonder er bij na te denken, compleet ons gevoel negerend. En al die emoties inslikkend. Dat dit ons letterlijk ziek maakte, kwam niet in ons op. Dat we op zoek gingen naar alternatieven om maar vooral te kunnen doen wat goed voor ons was, uit zich in vluchtgedrag.

Vluchten in de drank, in drugs, in relaties, in buitensporig gedrag, in overdreven aanwezigheid, door middel van extroverte kleding, door massale feesten te organiseren, waarbij alles mag en niets moet. We zijn moe, allemaal zijn we moe, van alles wat we moesten, ons werd opgelegd en we pikken het niet meer. We pikken het niet meer dat anderen voor ons bepalen wat goed is voor ons. We willen dat zelf bepalen, dat is ons recht. En dat klopt.

En waar staan we nu. Respectloos kijken we naar elkaar. Geven we onze ongezouten mening, lekker anoniem, of Facebook, Twitter, Instagram, maken we filmpjes die massaal bekeken worden op Youtube over ons dagelijks leven, want alles moet in de openheid. Keuren we af als iemand een ander beledigt, zijn we direct een kort lontje.

We hebben helemaal nog niet in de gaten dat mijn kern de mijne is en jouw kern de jouwe. We walsen er compleet overheen en vanuit alle macht proberen we ons staande te houden. Probeert de regering ons van alles op te dringen omdat we niet meer luisteren, omdat we willen doen wat goed is voor onszelf. Maar we slaan er nu in door en hiervoor krijgen we straf. We rijden door rode kruizen en de minister pikt het niet meer en geeft aan, dat strenge straffen zullen volgen als een soort van noodgreep om de orde maar te handhaven. We demonstreren er veel op los. Compromissen kunnen niet meer gesloten worden, we binden nergens meer op in. Ik zal mij laten zien! Ik wil mij laten gelden! Ik wil mijn mening doordrukken. Het wordt nog veel erger, zo erg dat er een complete chaos gaat ontstaan, waar niemand nog zeggenschap heeft en we allemaal onszelf proberen staande te houden, waarbij we elkaar overschreeuwen om zo onze zin te krijgen. Regeringen zullen harder gaan straffen, hebben geen idee hoe ze de mensen nog in bedwang kunnen houden. De aarde wreekt zich ondertussen ook.

Dit alles is nodig om te groeien naar begrip, begrip dat ik respecteer en begrijp dat jouw kern niet de mijne is. Velen van jullie staan momenteel in een overlevingsstand, doen mee in de waanzin, of zoeken juist meer de stilte op. Voelen wel de effecten er van en ervaren dagelijks chaos, waar je zelf niet meer uitkomt. Weet dat er topconsulenten zijn die dit hele gebeuren kunnen overzien. Die jou handvatten antwoorden en inzichten kunnen geven, om uit die overlevingsstand te komen. Om de moeheid in je lijf aan te pakken.