Zo wil ik niet meer behandeld worden

Zo wil ik niet meer behandeld worden. Ze komt uit een groot gezin, nummer twee in de rij en op de een of andere manier heeft ze altijd al gevoeld, anders te zijn dan de rest. Ze doet als kind ongelooflijk haar best om haar moeder te laten zien, dan ze net zo goed is als de rest. Maar wat ze ook doet, ze is altijd de gebeten hond, de schuldige. Ze trekt naar haar vader toe, maar die is nooit thuis. Ze zal het moeten doen, met wat er is. Elke dag weer probeert ze haar moeder te helpen, voor haar klaar te staan, te vragen of er nog klusjes te doen zijn. Ze sjouwt met de boodschappen, houdt de kleintjes rustig, want dat wil mama graag.

Dat ze dit allemaal doet, heeft een reden, die weet ze zelf nog niet. Daar gaat ze pas veel later achter komen, als ze al lang het huis uit is. Ze is degene die voor iedereen klaarstaat. Ze is het loyaalst van allemaal. Haar leven lang is ze bang dat ze niet goed genoeg is, dat ze het nog beter moet doen. Straft zichzelf af als ze ergens te laat komt, haar ouders niet kan geven, als ze vragen iets voor hun te doen. Iedereen kan altijd op haar rekenen, ze regelt werkelijk alles.

Haar eigen privé leven is een puinhoop op het gebied van werkelijk alles. Ze heeft een lange relatie achter de rug en samen een zoon. Ze zorgt voor het huishouden, het inkomen, ze geeft haar partner alle ruimte om een eigen zaak op te starten, naar zijn sportclubs te gaan. Zij zal wel zorgen dat er voldoende geld binnenkomt. Ze heeft een grote gunfactor naar iedereen.

Maar diep van binnen is ze ongelukkig, niemand die het weet, ze laat altijd haar stoere kant zien en ze is sterk. Doorgaan, dat heeft haar moeder haar geleerd. Laat je zwakheden niet zien, en zorg dat je niet kwetsbaar bent, dan kan iemand je raken. Dat dat haar ondergang gaat worden, weet ze nog niet. Dat haar partner vreemd gaat, ook niet. Ze is naïef, ze vertrouwt de hele wereld. Het gezin waarin ze is opgegroeid, kende een keihard stramien. Liefde was er niet. Haar vader en moeder spraken soms dagen niet met elkaar en manipuleerde bij de vleet. Spelen de kinderen tegen elkaar uit.

Ze bleef loyaal, daar was ze goed in, maar de onvermijdelijke valkuil kon niet uitblijven. Ze viel diep, ze was een jaar compleet uit de roulatie. Haar moeder gaf haar de schuld, moest ze maar niet de verkeerde mannen kiezen, moest ze maar niet zo loyaal zijn en opvoeden kon ze ook niet. Jij hebt al deze ellende zelf veroorzaakt.

De haat naar haar moeder werd groter, waarom kon haar moeder niet gewoon eens lief voor haar zijn, zeggen dat ze wel iets goed deed. Ze kon het zich niet heugen dat haar moeder dat ooit een keer tegen haar had gezegd. Ze begon afstand te nemen van het thuisfront, dat gaf haar rust. Maar haar moeder kon op de een of andere manier, ook al was ze niet in beeld, nog steeds haar kleineren.

Ze begon er tegenin te gaan, al haar woede en frustraties gooide ze er uit. Hoe ze het kon bedenken, ze zat helemaal fout. Er werd niemand voorgetrokken, terwijl de voorbeelden overduidelijk op tafel lagen. Dit ging jaren nog zo door. En toen kwamen haar ouders in financiële moeilijkheden en wie werd er poeslief benaderd? Juist, zij en ze trapte er in en ging voortvarend aan de slag. Ondertussen haar ouders naar elkaar wijzend dat ze iets niet wilde of dat zij het verkeerd deed. Constant moest ze zich bewijzen.

De maat was vol en ze gaf aan zo niet meer behandeld te willen worden. Ik trek de stekker uit het contact. Wat had ze het er moeilijk mee, je ouders laten vallen, dat mag niet, dat hoort niet, je blijft ze trouw en voor ze zorgen tot aan de dood. Haar moeder kon dit alles niet verkroppen en startte een charmeoffensief. Jij bent de enige dochter waarmee ik kan praten, je bent de enige die mij begrijpt. Ze ging wederom overstag, want eindelijk voelde ze de erkenning als kind zijnde. Ze had het beter niet kunnen doen, want het was helaas schone schijn.

Ik weet als medium, dat dit voor velen van jullie herkenbaar is en met hiermee worstelen, net zoals deze vrouw. Ik krijg jullie er dagelijks over aan de telefoon op Paragnost Eddie. Doorzie de patronen, durf te kiezen voor jezelf. Ook al is het je moeder, zolang ze je niet met respect behandeld, je niet ziet staan als dat hele mooie mens die je echt bent, twijfel daar geen seconde aan, hoef jij niet meer voor haar klaar te staan. Er zijn echt grenzen aan loyaliteit en begrip.

Medium Claire