Wat je denkt dat krijg je

Het is heel aards en menselijk naar dingen te verlangen. De ene verlangt naar liefde, de ander naar geld, naar gezond worden, naar rust, naar werk, naar alles wat we maar kunnen bedenken.
Hoe het komt dat de ene gemakkelijker liefde aantrekt en moeite heeft om zich financieel overeind te houden, hoe komt het dat de ene vlot ander, leuk werk aantrekt en jij er niet in slaagt om het juiste werk te vinden…
We kunnen uitgaan van heel wat interpretaties, kort samengevat: de ene heeft geluk, de ander heeft pech. Of in spirituele kringen wordt het nog anders benoemd: de ene heeft een goed karma (en is dus een goed mens) en de ander heeft een slecht karma (en die zal in vroegere levens en ook in dit leven wel één en ander uitgevreten hebben).
Verandert er iets vanuit dit gedachtengoed? Neen. Het is je lot, daarvan ben je inmiddels overtuigd én bovendien is de kans groot dat je overtuiging bekrachtigd wordt door je omgeving en/of mensen die in hetzelfde bootje varen.
Er speelt zoveel meer mee dan het vooropgestelde fatalistische denken. Het vraagt de moed en de wil om alles wat je tot nu toe hebt gedacht te onderzoeken én zo nodig te veranderen. Veranderen kan je tijdelijk in verwarring brengen en heel wat chaos veroorzaken.
Stel het je even zo voor. Je wilt graag je huis renoveren, de meubels zijn afgebleekt, je zit nog net niet door je bankstel heen, de muren zien er vaal uit enzovoort.
Je huis opkalefateren veroorzaakt tijdelijk chaos en ik hoor menigeen verzuchten nog voor ze goed en wel beginnen ‘dat het maar snel allemaal weer in orde is’.
We willen de dingen veranderen, maar wat is veranderen toch een lastige.
Velen onder ons hebben geleerd zichzelf op de allerlaatste plek te zetten. Onbewust hebben we geleerd dat we het niet waard zijn op de eerste plek te staan. Die gevoelens zijn er gewoon, alleen vinden we het normaal anderen voorrang te geven.
We trekken gaandeweg allerlei situaties aan die dat gevoel bekrachtigen en versterken.
Je voelt je geen liefde waard en door een slecht gevoel over jezelf te hebben, blokkeer je, ook al verlang je naar liefde.
Je hebt geleerd dat het egoïstisch is jezelf op de eerste plaats te zetten. Je weet niet beter en toch voel je het knagen, want ‘ik heb toch ook recht op liefde, net zoals iedereen’? klaag je.
Onbewust trek je mensen aan die je spiegelen dat je niet van jezelf houdt, je aanpast aan de verwachtingen van de ander, jezelf wegcijfert voor de ander, jezelf in honderdduizend bochten wringt. De enige onderliggende vaak onbewuste reden is eenvoudig: je verlangt naar liefde en je wilt die liefde niet verliezen.
Als je jezelf niet behandelt zoals je verlangt dat anderen je behandelen, dan verandert er heel weinig in je leven.
Door jezelf niet met liefde en respect te behandelen, zend je signalen uit dat je niet belangrijk bent, je geen liefde en respect waard bent. Het zijn dus onze gedachten, overtuigingen en patronen die situaties en mensen aantrekken vanuit die frequentie.
Het zijn dus niet de mensen of de situaties die de oorzaak zijn van wat je aantrekt.
Velen offeren zich op voor anderen. Ook hier reageert de buitenwereld heel positief op, want kijk eens wat een goed mens is hij of zij.
Jezelf opofferen komt voort uit de onderliggende gedachten van gebrek aan overvloed. Je kan niet de verantwoordelijkheid op je nemen om overvloed voor de ander te creëren. Omdat je niet kan voelen en denken voor anderen. Je kan anderen leren hoe een magneet van overvloed te worden.
En overvloed geldt niet enkel voor geld, waar helaas overvloed wordt op vastgenageld. Overvloed betekent voor mezelf veel meer zoals een goede gezondheid, liefdevolle vriendschappen, oprechte betrokkenheid.
Dit is nog maar een begin van hoe we ons universum kunnen creëren. We zullen hierbij heel veel gedachten moeten veranderen en leren om opnieuw te voelen én te vertrouwen.
Alles is energie.