Paragnost Eddie en Consulenten

Wat heb ik misdaan?

wat heb ik misdaanWaarom moet mij dit allemaal overkomen. Wat heb ik misdaan? In welke situatie we ook terechtkomen, we reageren over het algemeen vanuit een onbewuste laag waarin het ego de regie in handen heeft en houdt. Er wordt een startschot gegeven dat eindigt op een voorspelbare manier. Je voelt je een slachtoffer, je hebt medelijden met jezelf en er zullen alvast sympathisanten zijn die je slachtoffer-zijn bekrachtigen en versterken. Vaak vanuit herkenning en zich slachtoffer voelen in een herkenbare of een soortgelijke situatie.

Je hebt niets misdaan en de kijk op dat er je iets overkomt is ooit een keertje gecreëerd en zet je vast vanuit een herinnering.
Je hebt te maken met een verengd bewustzijn dat je afremt om naar de zingeving van een situatie te kijken, ook al kun je je een slachtoffer voelen en dat op die manier ervaren.

Het blijven vasthouden echter van die energie zal je niet verder helpen. Ondertussen groeit je gevoel van boosheid, want elke keer gebeurt er iets waarin je je als een slachtoffer voelt. Je blijft in een tunnelvisie zitten. Je gedachten en overtuigingen gaan zich vastzetten en je gelooft heilig dat dit te maken heeft met vorige levens en je legt je als een gekruisigde bij dit leven neer.
Je mag dit allemaal uiteraard wel gaan geloven. Maar stel je je ook de vraag of dit geloof of die overtuiging je verder helpt om bewuster waar te nemen wat elke situatie als basisthema spiegelt.

En dit geldt voor iedereen. Elke keer dat een zeer gevoelig thema gespiegeld wordt in veel gevarieerde situaties en diverse medespelers, is het aan ons om bij die diepere gevoeligheden te komen en daar iets mee te doen.
Stel dat je bij iedere nieuwe beginnende vriendschap na een tijdje ervaart dat de andere afhaakt of minder belangstelling toont voor jou. De aangeleerde basisreactie is dat je jezelf begint terug te trekken, want je hebt wederom het gevoel dat anderen je niet snappen. Je trekt je meer en meer terug. Je begint je eenzaam en geïsoleerd te voelen. Het voelt alsof anderen het niet opmerken dat je je terugtrekt en daar komt die oude overtuiging opborrelen dat je niet wordt gemist. Wat doet het er toe en als ik er niet meer zou zijn. Wie maalt erom. Dit hoor ik wel eens van mensen die zichzelf onbewust/bewust of bewust terugtrekken en verbittering voelen.

Je komt vast te zitten, je voelt je verlaten, buitengesloten, niet gewaardeerd, niet geliefd. Het is duidelijk wat de overheersende gedachte en overtuiging is, namelijk ‘er is niemand voor mij’.
Het kan heel goed zijn dat je vanuit het verleden elke keer die mensen aantrekt, meestal heel energetisch onbewust, die je laten ervaren dat het tijd is om andere keuzes te maken. Dit is het stukje wat niet altijd snel wordt begrepen. We trekken zelf situaties, mensen aan vanuit het verleden en dat kan inderdaad tot heel ver teruggaan.
Met het nuchtere verstand kun je hier niet bij, omdat dit veel dieper leeft. Want daar komt dan de weerstand om de hoek loeren die vertelt dat dit onzin is. Wie trekt nou mensen of situaties aan waarin we lijden? Ik ben toch niet gek dat ik dit zou doen?
Lief mens, neen, je bent absoluut niet gek. Dat is niet wat ik beweer, laat staan denken.
Iedereen heeft bij wijze van overleving manieren gezocht om zich staande te houden in een gepolariseerde wereld, en iedereen heeft zijn eigen gevoeligheden. Die gevoeligheden mogen we nu gaan herkennen, erkennen en helen vanuit onze liefdeskracht. Ons niet laten meesleuren door oordelen van de buitenwereld en de wereld waarin alles bepaald wordt vanuit heersende controlesystemen. Dit lijkt dan normaal te zijn, maar is het niet.

Onderzoek bij jezelf hoe je jezelf buitensluit en isoleert. Loop je weg, word je stil, kijk je voor je uit en word je onzichtbaar? En daar ligt het knooppunt dat jij kunt veranderen door jezelf uit te drukken, jezelf te laten zien, jezelf lief te hebben. Het masker dat je opzet of ophoudt is je grootste vijand. Je openstellen voor je rijke innerlijke binnenwereld is jouw bondgenoot.
Patronen veranderen we niet in 1 tel, maar het loont wel de moeite om de verandering te creëren vanuit jezelf. Het werkt nooit omgekeerd, want de buitenwereld laat je zien waar je in vastloopt.
Voel je welkom.