Waarom durven we niet los te laten

Waarom durven we niet los te laten wat niet goed voor ons is. Begrijp jij het, begrijp ik het, waarom mensen zo ongelooflijk veel moeite hebben met datgene los te laten wat niet goed voor ze is. Inmiddels begrijp ik het wel en dat komt, omdat je als medium geconfronteerd wordt met zoveel leed, dat je tot nadenken aanzet.

De stand van denken van de mens is gericht op een leven vol geluk. Dat geluk daar vullen we zelf iets bij in, als een liefdevolle partner, een paar leuke huppelende kinderen die nooit lastig zijn, ouders en schoonouders waarmee je gezamenlijk aan een hele grote dis zit, een grote schare vrienden waarmee je in de weekenden heerlijk mee kunt lachen en dit kost uiteraard het nodige, maar daar wordt voor gewerkt.

Dat is zo ongeveer het plaatje wat de meeste mensen in hun hoofd hebben, zodra ons koppie enig besef begint te krijgen. Vraag aan een kind van 5 waar die van droomt, dan is dat altijd de uitoefening van een beroep. Ik wil later piloot worden, brandweerman, dierenarts. We associëren ons leven altijd met de uitoefening van een beroep. Want dat beroep daar hangen we iets aan op. Een soort van grootsheid, status, want dat is het ultieme.

Zelfs kleine kinderen zijn er al mee bezig en dat beroep daar draait het leven dan om en alles daaromheen is de roze wolk. Dat we onszelf aan het bedriegen zijn hiermee, dat het leven zelf toch iets anders in elkaar steekt, dan wat we in gedachten er van maken, komen we op een gegeven moment zelf wel achter.

We vallen regelmatig van die roze wolk. We staan ook gelukkig weer op, maar als in je puberteit die jongen waar je woest verliefd op bent, je zomaar laat zitten, doet dat je hart wel erg veel pijn. Voor dat diploma van dierenarts of piloot moet je toch wel hard voor knokken. En je moet het nog maar kunnen.

Al dat willen, al die wensen, al die tegenslagen, het gaat een heel mensenleven door. Het vormt ons, we kunnen er angstig en onzeker door raken, maar evengoed ook sterker van worden. De tegenslagen zien we vooral in verlies.

Verlies van een partner, verlies van een baan, verlies van kinderen die uitvliegen, verlies van geld dat je hebt gespaard en moet uitgeven terwijl je geen werk hebt. De mens kan slecht tegen verlies, de mens kan dus slecht tegen iets los te laten.

Het heeft te maken met die roze wolk, met het niet durven loslaten van wat er is. Terwijl als je datgene loslaat wat niet goed voor je is,maar ja dat is verlies, datgene wat er voor in de plaats komt, wel eens nog veel mooier, beter kan zijn, dan je ooit voor ogen hebt gehouden.

De reden dat we niet willen loslaten, is omdat het onzekerheid geeft. We zijn ergens gewend aan geraakt en als het er niet meer is, wat dan! Nou, een verandering, geen verlies. We zien het als een verlies.

Als we het als een verandering zouden gaan zien, hebben we ineens veel minder moeite met iets los te laten, als we direct zouden weten dat er iets anders voor terugkomt, hebben we minder moeite met iets los te laten. Kijk maar, je huidige partner ben je niet blij meer mee, je scharrelt al wat rond en treft een nieuwe partner, dan is het loslaten van de oude partner ineens een stuk makkelijker. Er is namelijk al iets voor in de plaats.

Hetzelfde geldt voor een baan. Afstevenen op geen baan is moeilijker los te laten van de baan, dan dat je al weet dat een nieuwe baan op je wacht.

Ga durven loslaten wat niet goed voor je is en durf je over te geven aan een onzekere tijd, waarin er misschien even geen liefdevolle partner is, waarin er voor een tijdje even geen baan is. Alles heeft zo zijn bedoeling, maar dat besef komt bij iedereen pas achteraf.

Medium Claire