Vechten voor iets, is dat de juiste weg?

Vechten voor iets, is dat de juiste weg? Wel eens bij stilgestaan, dat je nu op een bepaalde leeftijd bent en als je terugkijkt, de balans opmaken, van al de dingen, situaties die je hebt meegemaakt, of wellicht in zit, die niet goed voor je zijn. Hoeveel jaren van je leven zijn daarmee gemoeid?

Velen zijn niet tevreden, niet gelukkig, daar kunnen heel veel redenen voor zijn. Vaak gaan we niet aan de slag met iets wat ons niet bevalt. We gaan er eerst mee in “gevecht.” We gaan proberen datgene wat ons niet bevalt, te behouden, maar proberen eerst het in een ander jasje te duwen. Want we denken dan dat het ons wel zal bevallen.

De mens doet dit, omdat datgene wat de mens kent, bekend is en om die reden wilt behouden. Een andere reden waarom we het doen, is omdat we niet zomaar iets willen opgeven, we gaan er voor vechten het te behouden. Alleen is voor iets vechten de juiste weg! Is het willen vasthouden aan iets wat niet goed is, je geen geluk geeft, verstandig?

Soms wel en soms niet. Maar hoe bepaal je dat. Waar ligt die grens van wel ergens voor vechten of niet en is vechten dan wel de juiste weg? We zeggen vaak, ik heb hard gevochten voor datgene wat ik nu heb bereikt. Dan voel je je zeker trots. Maar vechten, is dat de juiste weg, is het de bedoeling van het leven dat we onze jaren vechtend doorbrengen?

Natuurlijk zijn er situaties waarvoor je vecht als een leeuw, je hebt het dan toch maar geflikt. Maar wat heeft het je gekost, aan verdriet, pijn, ongelukkig en miserabel voelen? Was dit nodig zo, om het op deze manier voor elkaar te krijgen, of was er misschien een andere weg, die een veel minder beladen manier zou hebben kunnen aanreiken?

Ja, er is zeker een andere manier, alleen die manier zit niet in onze DNA. Van nature is de mens een vechter, we gingen op jacht, kwamen daardoor oog in oog te staan met een tijger of ander groot wild dier dat ons te grazen kon nemen. We moesten toen het gevecht wel aangaan.

De tegenwoordige tijd gaan we niet meer op jacht om in onze levensbehoefte te voorzien. Hoeven we ook niet meer angstig te zijn aangevallen te worden. En toch, de mens vecht nog steeds en weet je waarom? Deze wordt ingegeven door de angst.

De tegenwoordige mens vreest nog meer dan vroeger, vecht nog meer dan vroeger, terwijl dat helemaal niet meer nodig is.

Hoe kunnen we dit gaan omdraaien? Dat we gaan inzien dat we niet meer angstig hoeven te zijn? Dat we niet meer hoeven te vechten voor iets? Het moet ons meegegeven gaan worden tijdens onze opvoeding. Telkens weer, de hele opvoeding moet gericht gaan zijn op de kracht in de mens, want als deze zijn kracht kan aanboren als die klein is, kan die zich, zonder vechten die wordt ingegeven door de angst, op een veel fijnere manier staande houden.

Als jij je kracht in je mag zien, dan ga je voorbij de angst. Dan zie je jezelf als een mooi mens dat zichzelf wil zijn, die zijn ruimte in de wereld durft in te nemen. De juiste dingen zal kunnen zeggen vanuit het hart. Dan heb je in de gaten wanneer anderen niet goed voor je zijn en durf je uit de situatie te stappen in plaats van een gevecht met de ander en jezelf aan te gaan.

Spiritualiteit zegt, wees je bewust van jezelf, je eigen patronen, wijzig deze waar nodig. De pijler van spiritualiteit is liefde, geef liefde, wees liefde. Dat betekent dat je liefde kunt geven aan iedereen, alleen niet ten koste van jezelf. En daar gaan we nog steeds de mist in en zou niet nodig hoeven zijn, als we in gaan zien dat als we kinderen het juiste meegeven, ze in hun volwassenetijd zich niet gaan bewijzen, maar hun prachtige zelf zijn.

Medium Claire