Van Transformatie naar Hercreatie

Velen voelen het intense proces al een tijdje. En het is heftig maar ook goed. We kunnen niet het leven creëren op het oude, dat we mogen loslaten.
Soms wordt de vraag gesteld of het goed komt. Het goedkomen zoals het is geweest is voorbij. Hoe wordt het beter? Dat is het thema.
Hoe kunnen we er zelf voor zorgen dat, ongeacht welke situatie, het beter wordt?
Juist, door datgene los te laten wat niet meer resoneert met onze ware Zielmissie.
Via het transformatieproces, waarin echt letterlijk doorheen nog niet verwerkte pijnstukken spartelen. Zie het maar als een voorbereiding op je hergeboorte; we kunnen de overgang maken naar het transmutatieproces. En ja, dan is het ook mogelijk, zonder stappen over te slaan uiteraard, ons leven te her-creëren.
Voor vandaag had ik me laten leiden door de boodschap van Desirée. Velen voelen zich nu in een spagaat. Het nieuwe is er nog niet, en het oude duwt en trekt om losgelaten te worden. Alleen wijzelf houden wellicht nog aan het oude vast, omdat het veilig en vertrouwd voelt. Of het nou een job is, een vriendschap, een relatie. Ik geef eerlijk toe, het brengt nogal wat teweeg in deze tijd. Maar we kunnen er echt niet meer omheen draaien. Het is stilstaan en achteruit gaan of doorgaan.
Je kan het op dit moment zo aanvoelen: ‘Ik kan geen kant meer uit, ik voel me met mijn rug tegen de muur staan, ik kan niets doe’. Dit verwijst nu – mede onder invloed van een aantal retrograde planeten- naar de overgangsfase om via het opschonen van het puin van het verleden naar het nieuwe en andere leven door te stromen. We kunnen dit als één groot drama ervaren of ervoor kiezen te accepteren dat loslaten en verandering bijdraagt aan een krachtige opwaartse beweging.
Het is in het hele proces heel belangrijk ook geduldig te zijn; je kan geen stappen overslaan en dit wordt niet van ons gevraagd als een aards-spiritueel- kosmisch wezen.
De weg naar verandering is een mooie weg, een weg naar nieuwe mogelijkheden, nieuwe kansen. En het blijven vasthouden aan wat ons belemmert maakt ons niet gelukkig.
We zijn vooral als mens hier op aarde om ervaringen met liefde en mededogen voor onszelf én anderen te doorleven. Waarom zijn we op aarde geboren? Niet om te bewijzen dat we verlichter zijn dan anderen, niet om te tonen hoe we alles onder controle hebben, maar wel om te vermenselijken in onze hoedanigheid van een aards-spiritueel-kosmische wezen.
Zoals ik het benoem: padwerk. We zijn op weg en onderweg naar het realiseren van ons allerhoogste Zielsdoel, maar laat ons onze menselijke kant niet vergeten.