Uitreiken naar

Uitreiken naar ontstaat vanuit onze impuls aan te raken. Deze impuls ontstaat in ons hart en wordt via onze armen naar de handen gestuurd.
We raken aan met onze handen, maar we zoeken contact met ons hart en we ontvangen met ons hart.
Als de hartsenergie geblokkeerd is, is er geen balans tussen geven en ontvangen.
Sommigen ervaren dat het veel gemakkelijker is te geven en moeilijker om te ontvangen. We hebben nochtans in de beide bewegingen evenwicht nodig om niet uitgeput te geraken.
Iedereen heeft die balans nodig.
Dit is eigenlijk de natuurlijke orde van dingen. Er stroomt energie vanuit het hart en het keert weer terug naar het hart.
Onvoorwaardelijke liefde van het hartchakra is erop gericht om ons op een diep niveau aan te raken. We kunnen er wel van overtuigd zijn dat we in de staat zijn van in onvoorwaardelijke liefde, doch als we eerlijk naar onszelf zijn, dan weten we dat we dit niet zo is. Ik hoor graag de verhalen over onvoorwaardelijke liefde, terwijl ik in de onderstroom van de vele verhalen een heel pakket aan verwachtingen, eisen en voorwaarden leven.
De mate dat we ons van die onderstroom bewust zijn, kunnen we leren verwachtingen, eisen en voorwaarden los te laten. Sommigen beweren dat je onmiddellijk kan loslaten, anderen zeggen dat het onmogelijk is.
Ik ben al blij dat ik elke dag in mijn spiegel kijk en bewust kan kijken naar wat nog is aan zelfliefde nodig in mezelf. Hoe kan ik de ander onvoorwaardelijk liefhebben als ik nog niet in mijn zelfliefde geankerd ben?
Daarom hebben we zoveel plaatjes nodig op social media die verwijzen naar ons diepe verlangen naar onvoorwaardelijke liefde . Alleen zullen we die onvoorwaardelijke liefde eerst in onszelf moeten vinden. Er komt geen moeten aan te pas. Het is een keuze om te oefenen in zelfliefde.
Als we ons spiritueel openstellen, erkennen we het goddelijke in iedereen en behandelen we iedereen met respect. Het is niet langer nodig om over het gedrag van iemand te oordelen. We kunnen er wel voor kiezen de goddelijke ziel te zien en hen aanmoedigen hetzelfde te doen.
Ook dat is niet zo gemakkelijk en niet zo evident.
Om de wereld te veranderen moeten we met onszelf aan de slag.
De veranderingen die we in onszelf aangaan, zal ook weer anderen inspireren en aanmoedigen om de weg naar binnen te gaan. En zelfs dat mogen we niet verwachten.
We leren eerst uit te reiken naar onszelf. Ons hart open te stellen voor onszelf. Is het belachelijk als ik schrijf om eerst verliefd op jezelf te worden? Kijk maar eens bij het lezen ervan hoe snel een blog gelezen wordt vanuit eigen waarheid, eigen perceptie, eigen geschiedenis. En van daaruit worden conclusies getrokken die meestal niets met de schrijver/schrijfster als mens te maken hebben.
Je kan een blog lezen met je verstand en met je hart. Je kan op voorhand klaar staan met een oordeel, je kan verwachtingen projecteren, je kan te maken hebben met positieve en negatieve discriminatie en nog zoveel meer.
Hoe kunnen we spreken van onvoorwaardelijke liefde als we al die gevoelens nog zo sterk in de onderstroom voelen borrelen?
Wie schrijft vanuit het hart, stelt zich kwetsbaar op en dit kan haast niet met een gesloten of geblokkeerde hartsenergie.
Schrijven is één van de manieren om te oefenen in het laten stromen van mijn harts-energie. Oefenen in zelfliefde. Mijn hart open houden voor de opbouwende feedback die me de moed geeft om door te gaan. Het is een zaak van het hart. Mijn hart onder constructie.
Kijk eens wat jou kan helpen je hartsenergie te laten stromen, hoe je kan uitreiken naar jezelf, in zelfliefde? Het maakt niet uit hoe, als je het maar doet.
En durf ook kwetsbaar uit te reiken naar mensen die net als jij kwetsbaar uitreiken vanuit een groeiend zelfliefde-gevoel naar onvoorwaardelijkheid.