Paragnost Eddie en Consulenten

Lukt het jou

Lukt het jouLukt het jou een hele dag een paraplu vast te houden?. Je zorgen maken, kun je vergelijken met de hele dag rondlopen met een paraplu, wachtend op de regen. Je bent er voorbereid op. Je bent er alert op. Je staat klaar de regen op te vangen, mocht het zover komen. Zal dit de bedoeling van het leven zijn? Altijd maar zorgen dat je de zorgen voor bent? Geen mens houdt het vol de hele dag met een paraplu rond te lopen. Dat gaat zwaar wegen. Dat is als een last aan je been. Het is best heel moeilijk de balans te vinden in, waar moet ik wel op letten en rekening mee houden en waar moet ik wel van te voren mee bezig zijn en wat niet.

Bewust worden dat je iets meezeult de hele dag
Als je eenmaal weet dat jij rondloopt met die paraplu, dan ben je er nog niet, maar heb je wel de eerste stap gezet, om de paraplu wat meer naast je neer te zetten, hem los te laten en hem even niet met je mee te sjouwen de hele dag. Maar dan, ik kan toch niet zomaar die paraplu neerzetten en weglopen? Dan loop ik toch weg voor mijn verantwoordelijkheden?

Het is heel goed dat je je verantwoordelijk voelt voor, maar tot hoever! Tot hoever reikt en gaat jouw verantwoordelijk voelen voor? Waar ligt jouw grens? Jouw grens is er niet, je bent namelijk alle grenzen voor, door het vasthouden van de paraplu. Je bent dus eigenlijk bang dat er iets kan gebeuren en om die reden waak jij er wel voor die paraplu bij je te houden, voor het geval dat. Zou jouw verantwoordelijkheidsgevoel misschien niet wel eens te groot kunnen zijn?

Zou het niet zo kunnen zijn dat je je voor alles en iedereen zo verantwoordelijk voelt, zo ongelooflijk je best doet en het graag allemaal perfectionistisch wilt hebben, van jezelf geen misstap accepteert, dat die paraplu inmiddels zo’n gewoonte is geworden, dat die niet meer weg te denken is uit jouw leven? Je niet meer zonder paraplu kunt, omdat die je beschermt voor het maken van fouten, voor gevaar van buitenaf? Het voor zijn van een misstap, omdat je jezelf dan zo’n ongelooflijk uilskuiken vindt, die zichzelf niet kan vergeven?

Waar ben ik wel en niet verantwoordelijk voor?
Zie je dat die paraplu dient als bescherming. Als een wapen tegen de strijd van de misstappen, en je weerhoudt om het leven spontaan op je af te laten komen. Dat de paraplu dient als wapen tegen het leven, omdat je bang bent dat als je iets overkomt, je er niet mee om kunt gaan? Het niet zou kunnen oplossen op dat moment? Denk je dan echt dat die paraplu jou beschermt hiervoor? Je de hele dag zorgen maken, jou een leven geeft waaruit jij het maximale haalt?

Je bent verantwoordelijk voor je eigen leven. Door met de paraplu rond te lopen, ontneem je jezelf het leven. En dat is vermoeiend, zo vermoeiend, dat je een keer zal breken. En dat breken heeft met je gezondheid te maken. Je schouders, je rug, ze begeven het. Je armen zijn moe, alles is moe, omdat jij zo nodig die paraplu wilt blijven vasthouden.

Stel een lijstje op
Door voor jezelf op papier te gaan zetten waarom je de paraplu meezeult en dan eens kijkt waar je je nu allemaal zorgen om maakt, kun je een heleboel dingen op het lijstje gaan wegstrepen. Dan blijft er nog maar één ding over!

Ik ben verantwoordelijk voor mijzelf
Het enige waar ik mij eigenlijk zorgen over hoef te maken, is over mijzelf. Dat ik goed zorg voor mijzelf. En laat ik nu juist niet goed voor mijzelf te zorgen als ik de hele dag die paraplu meesleep. Ik heb die paraplu daar niet voor nodig. Ik ben mans genoeg dat zelf te doen.

Wat fijn hierover te hebben kunnen spreken met een medium 2.0 op www.mediums20.nl. Het top medium vertelde mij over de paraplu die ik elke dag meesleep en welk effect dat heeft om mij, mijn leven, mijn gezondheid. Wat ben ik blij dat een Wicca mij wakker heeft geschud met haar antwoorden en inzichten. Ik heb de paraplu aan de kant gezet. Ik draag geen last meer mee, voel mij een stuk energieker. En als ik merk dat ik de paraplu weer mee begin te dragen, dan pleeg ik snel een telefoontje met mijn Wicca. Ze stuurt mij direct weer bij.