Liefde en angst

Veel vragen ontstaan vanuit twee energieën: liefde of angst.
Volg eens even voor een onbepaalde periode vanuit welke bron je handelingen, gedachten, gevoelens, woorden komen. Angst en twijfel of liefde en vertrouwen?
Bewust worden vraagt het verlangen om aan zelfreflectie, zelfonderzoek te doen. Naar binnen kijken en waarnemen.
Je kan bij wijze van oefeningen een persoonlijk dagboek bijhouden en bij al je gedachten, gevoelens het onderscheid maken tussen angstgedachten of liefdesgedachten.
Dr Jampolsky schreef heel wat jaren geleden een krachtig boek hierover: ‘Liefde is angst laten varen.’ Ik herinner me dat ik in die tijd behoorlijk wat weerstand ervoer en dacht dat hij het wel allemaal gemakkelijk kon schrijven. Ik heb het boek meerderere keren gelezen. De volgende keren liet ik wat hij schreef naar binnen komen en voelde dat wat hij schreef overeenstemde met wat ik voelde. Er ontstond ruimte in mijn hart en ik kon eerlijk naar angst en liefde kijken. Voor zover ik me toen bewust was op dit moment.
Onze angstige persoonlijkheidsdelen focussen gemakkelijk op wat we missen, wat we niet hebben, waar we bang voor zijn. We verliezen kracht als we de aandacht gespannen richten op wat we missen, waarvoor we bang zijn. Dit hoort ik heel vaak in gesprekken. Ik ben bang als ik dit of dat doe of niet doe. Overwegend in relaties leeft gigantisch veel angst.
Ik ben bang om iemand te verliezen. Ik ben bang als ik niets doe ik hem of haar kwijt ben. Ik ben bang dat hij of zij dadelijk verliefd wordt op iemand anders. En dan volgt op angst. Want ik hou zoveel van hem of haar. Ik kan niet leven zonder hem of haar. Mijn leven is niets meer waard zonder hem of haar. Het is hem of haar of niemand meer.
De beloftes die mensen die op het vlak van relaties maken staan zover af van zelfliefde, eigenliefde, eigenwaarde. En dit is geen oordeel, alleen neem ik het waar. Ik hoor wat iemand zegt en ik voel wat de onderstroom is. Hoe zou het voelen om echt van jezelf te houden? Hoe zou het voelen om te ervaren dat jij op jezelf liefde bent?
Ja, maar iedereen heeft iemand nodig om zich heel te voelen.
Neen. Jijzelf bent heel en jij hebt niemand nodig om je heel te voelen. Die gedachte houdt je af van het ervaren hoe heel jij al bent op jezelf. Met jezelf.
Ja, maar bedoel je dan dat ik alleen moet achterblijven?
Neen. Dit is niet wat ik schrijf. Dit is jouw interpretatie van hetgeen ik schrijf. Een gedachte gebaseerd op angst dat jij niet heel kan zijn met jezelf.
Ik heb geen antwoord op mijn vraag. Ik voel me eenzaam. Het leven heeft geen zin.
Ik kan jou geen belofte maken. Je voelt je eenzaam omdat je je nog niet heel voelt met jezelf. Je verlangt dat iemand anders jou de ervaring geeft je heel te voelen met jezelf. Dit is wat in veel relaties als een patroon wordt herhaald. Vul me, geef me, laat me voelen dat ik een compleet mens ben. Als ik dit niet krijg, heeft mijn leven geen zin.
Kan je je voorstellen dat we nu sterker dan ooit dienen te onderzoeken waarom we een relatie willen, wat we van een relatie verwachten, waarom we die bepaalde relatie hebben?
De antwoorden hierop liggen heel ver uit elkaar, afhankelijk van hoe bewust iemand is over zichzelf, hoe de relatie met zichzelf is, welke overtuigingen en gedachten overheersen en patronen die aangehouden worden vanuit wat voor de buitenwereld een goeie relatie zou zijn.
Je kan je nu zien als een slachtoffer van al je ervaringen, maar ook de creator ervan.
Ook hierin is het niet de bedoeling om in gedachten of woorden van dader en slachtoffer te communiceren, schuld noch schaamte te laten aanpraten. In heel wat gesprekken merk ik vaak de ondertoon van de oude energie en het oude denken.
Voel hij of zij zich -eindelijk – beschaamd of schuldig? Mijn antwoord is hier heel eenvoudig en stellig: zolang je in dit denken vastzit, kan je maar moeilijk naar een gelijkwaardige relatie groeien. Dit is energie die er niet meer moet zijn tussen mensen. Dit moet niet langer worden gevoed. Dat we er zelf nog in min of meerdere mate behoorlijk last van kunnen hebben, is al voldoende.
We creëren meestal zelf pijnlijke ervaringen vanuit angst en tegelijk kunnen die ervaringen geschenken zijn die we nog niet op waarde kunnen inschatten.
Als we blijven kiezen vanuit angst, ongeacht welke keuzes we maken, verliezen we kracht. Kiezen we vanuit liefde, zelfliefde, dan vergroten we onze kracht. Van binnenuit.
Het vraagt dus discipline en een grote dosis moed om eerlijk naar onszelf te kijken. Want de verandering die we graag willen zien gebeuren, begint altijd in onszelf.
Maak eens van elke angst-vraag een vraag vanuit zelfliefde.
Je richt je meer en meer op de intenties van je Ziel. Je groeit in je weg naar heelheid. Vanuit jouw heelheid kan je je verbinden, delen, zonder nodig te hebben, zonder te claimen, te eisen, voorwaarden…
Dit is waar we nu allen een diepinwaartse sprong mogen maken. Mogen omdat het niet moet en we zelf de keuze kunnen maken.

Inspirerende groet
Mieke Box 45
www.miekecoigne.com