Kijken we naar de behoeftes van het kind of naar onze eigen behoeftes

Kijken we naar de behoeftes van het kind of naar onze eigen behoeftes. Hoeveel is een mens waard? Stel die vraag aan iemand en je zult zien dat het antwoord altijd zal luiden. Ongelooflijk veel, van onschatbare waarde. Niet in geld uit te drukken. En dat klopt ook. Kijk maar als een mens een ongeluk heeft gekregen, de hulpdiensten snellen zich er naar toe en zullen al het mogelijke doen, de persoon in leven te houden.

Aan de andere kant, zijn er schrijnende voorbeelden waar we met mensen omgaan, net alsof ze een stuk oud vuil zijn. Dit zijn de uitersten met alles er tussen in. De mens beslist niet zelf over zijn leven, dat doen diegenen die het kind verwekken. De mens moet wel zelf iets van zijn leven maken, daar heeft die zijn verwekkers voor nodig. Maar ook de plek waar je geboren wordt, telt mee.

Kom je ter wereld in het rijke Westen, is je bedje beter gespreid, dan in een land waar kinderarbeid nog heel normaal is. Hoeveel waarde hechten we aan een mensenleven! Vroeger kreeg je kinderen, tegenwoordig neem je kinderen. Dat nemen vraagt iets van je.

We kunnen tegenwoordig zelf beslissen of we ons voortplanten ja of nee. Of die beslissing zorgvuldig genomen wordt en we stilstaan bij de consequenties, moet je je afvragen. We verlangen naar iets, we zien het als het compleet maken van ons eigen leven. We zien het als een kroon en door een roze bril heen. De consequenties zien wat het betekent voor je eigen behoeftes, daar wordt lang niet altijd bij stilgestaan. De consequenties van diegene die op de wereld wordt gezet, denken we vaak helemaal niet bij na. Die moet het maar leuk vinden.

Ja soms, in een flits, dan kan door je hoofd schieten, is dit een wereld waarin ik mijn kind zie opgroeien, om daarna de gedachte weer snel in de doofpot te stoppen. Werden vroeger kinderen geboren om te voldoen aan de behoeftes van de ouders, is in de tegenwoordige tijd daar al een hoop in veranderd. Maar helaas nog onvoldoende.

We denken nog onvoldoende na of we capabel zijn een kind op de juiste manier op te voeden, ook in het rijke Westen. We staan te weinig stil of dat kind wel een plek wil op deze aarde. We zijn er onvoldoende van doordrongen dat we nog steeds uitgaan van het vervullen van onze eigen behoeftes. Voordat de kleine er is en ook als de kleine er is.

Het opvoeden van kinderen is de meest zware taak in een mensenleven, dat is geen sinecure en zullen we uiterst voorzichtig mee om moeten springen. Maar een kind is zo gemaakt, daar zit een enorme dualiteit in. Ook een kind dat gemaakt wordt uit liefde, die zal in ieder geval een beter gespreid bed krijgen dan een ongewenst kind, heeft zijn eigen behoeftes.

Of een kind nu wel of niet is gewenst, waar het ook ter wereld komt, we zullen er anders naar moeten gaan kijken. We zullen ons moeten gaan richten op de behoeftes van elk individueel kind. Elk kind is anders, dat maakt elk mens uniek. Om die reden heeft elk kind een eigen aanpak nodig om zijn behoeftes te laten vervullen.

We denken nog te lichtzinnig over opvoeden, wat dat betreft zijn de dieren hier veel serieuzer in. Die weten precies welke behoeftes hun kinderen nodig hebben en pakken dit op de juiste manier aan.

Jouw behoeftes zul je opzij moeten zetten, zodra de kleine er is, wel eens over nagedacht, bij stil gestaan? Bedenk dan eens of jij zelf vindt dat je behoeftes zijn ingevuld toen je klein was. Hebben je ouders je geleerd wat je nodig hebt voor een fijn en gelukkig leven? Of wil de liefde niet zo vlotten in jouw leven? Ben je naarstig op zoek naar een partner en wil dat ook niet lukken, of wil je dolgraag een kind en klikt de klok door?
Zomaar een paar vragen waar mediums en paragnosten dagelijks over worden benaderd en allemaal hetzelfde zeggen. Jouw behoeftes zijn niet naar gekeken. Was dat wel zo geweest, stelde je deze vragen niet aan spirituele hulpverleners.

Zie je dat we nog te veel naar onze eigen behoeftes kijken in plaats van naar de behoeftes van het kind dat op de wereld wordt gezet.

Medium Claire
Paragnost Eddie